Jeśli takiego zastrzeżenia nie ma, to art. 15 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=683E3795784055FC43DA8EDDDAB305B9?id=357084]ustawy o gospodarce nieruchomościami[/link] w związku z art. 56 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=A616DE3997E5447DC64C06BA9881FC3D?id=70928]kodeksu cywilnego[/link] nie może być podstawą roszczenia o zapłatę kwoty równej VAT, obliczonemu od wartości jego świadczenia.
[b]Tak wynika z uchwały Sądu Najwyższego z 25 listopada 2010 r. (III CZP 83/10).[/b]
Sąd podjął tę uchwałę dla wyjaśnienia zagadnienia prawnego powstałego na tle umowy zamiany zawartej między gminą a przedsiębiorcą i jego żoną. Transakcja dotyczyła położnych na tej samej ulicy dwu nieruchomości należących do przedsiębiorcy i jego żony (na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej) oraz jednej działki gminy.
Zawarcie umowy notarialnej poprzedził protokół uzgodnień. Ustalono w nim, że wartość nieruchomości gminy wynosi 439 200 zł brutto (w tym 22 proc. VAT, 79 200 zł), a wartość nieruchomości będącej własnością małżonków to 327 000 zł netto.
Małżonkowie zobowiązali się zapłacić gminie – z tytułu różnicy wartości brutto zamienianych nieruchomości – 112 200 zł (w tym 79 200 zł VAT). W piśmie wysłanym 18 lutego 2008 r. (na miesiąc przed terminem spisania aktu notarialnego umowy zamiany) gmina poinformowała małżonków, że zbycie przez nich nieruchomości na podstawie tej umowy nie będzie podlegać VAT.