Kiedy dostawa wewnątrzwspólnotowa ze stawką zero

[b]Tak orzekł WSA Łodzi 4 stycznia 2011 r. (I SA/Łd 1287/10).[/b]

Spółka dokonała wspólnotowej dostawy towarów do Czech. Część towarów nie dotarła jednak do miejsca przeznaczenia, ponieważ zostały wcześniej skonfiskowane i przeszły na własność państwa czeskiego.

W związku z tym spółka zadała pytanie ministrowi finansów, czy do udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej WDT) i skorzystania z zerowej stawki VAT konieczne są wszystkie dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 [link=http://akty-prawne.rp.pl/Dokumenty/Ustawy/2004/DU2004Nr%2054poz%20535a.asp]ustawy o VAT[/link] (m.in. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika, kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku).

Jej zdaniem wystarczy przedstawienie tylko niektórych z nich i uzupełnienie dowodami wymienionymi w ust. 11 tego przepisu (np. korespondencją handlową z nabywcą, dokumentami dotyczącymi ubezpieczenia, dowodami zapłaty).

Izba Skarbowa w Poznaniu nie zgodziła się z podatnikiem. Uznała, że do skorzystania z zerowej stawki potrzebne jest zgromadzenie wszystkich dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

Sąd uchylił interpretację. Zgodził się w całości ze stanowiskiem wnioskodawcy i potwierdził, że dopuszczalne jest potwierdzenie WDT przy zastosowaniu części dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnionych dodatkowymi dokumentami wskazanymi w ust. 11 tego artykułu, o ile łącznie potwierdzają wywiezienie towarów i dostarczenie ich do nabywcy znajdującemu się w innym niż Polska kraju UE.

Sąd odwołał się do wydanej w tym zakresie uchwały NSA z 11 października 2010 r.

[i]Autorka jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje:

Norbert Wasilewski, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)[/b]

Orzeczenie jest kolejnym korzystnym wyrokiem dotyczącym dokumentowania WDT. Potwierdza prawo do stosowania zerowej stawki VAT, jeżeli podatnik nie zgromadzi kompletu podstawowych dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT (tj. dokumentu transportowego potwierdzającego wywóz towaru, kopii faktury i specyfikacji sztuk ładunku), ale uzyska inne dowody, które jednoznacznie potwierdzają WDT.

Do niedawna istniały wątpliwości dotyczące wzajemnej relacji art. 42 ust. 3 ustawy o VAT (określającego katalog dokumentów podstawowych potwierdzających WDT) i ust. 11 tego przepisu (zawierającego katalog dokumentów uzupełniających, takich jak korespondencja handlowa czy potwierdzenie zapłaty za towar).

Część organów podatkowych i sądów administracyjnych uważała, że stosowanie zerowej stawki jest możliwe, wyłącznie gdy podatnik posiada komplet dokumentów podstawowych i potwierdzi nimi wywóz towaru poza Polskę, a użycie dokumentów uzupełniających dopuszczalne jest tylko, gdy posiadane dokumenty podstawowe nie pozwalają jednoznacznie potwierdzić wywozu towaru poza Polskę.

W dużym stopniu wątpliwości w tym zakresie rozstrzygnęła [b]uchwała siedmiu sędziów NSA z 11 października 2010 r. (I FPS 1/10)[/b], do której odwołał się także skład orzekający w komentowanej sprawie.

Potwierdzono w niej, że stosowanie zerowej stawki przy WDT jest możliwe, także gdy podatnik ma niektóre dokumenty podstawowe, jeśli uzupełni je dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, i łącznie zgromadzon adokumentacja potwierdzi wywóz towarów do nabywcy w innym kraju UE.

Uchwała NSA potwierdza również, że katalog dokumentów uzupełniających jest otwarty. Podatnik może więc posłużyć się wszelkimi dokumentami spełniającymi definicję dowodów zawartą w art. 180 § 1 ordynacji podatkowej.

Stanowisko sądu zasługuje na aprobatę. Podatnik powinien mieć jak najszerszą możliwość udokumentowania wywozu towaru. Wymóg posiadania wszystkich dokumentów podstawowych bez dopuszczenia innych dowodów stanowiłby wyraz nadmiernego rygoru formalnego, naruszającego zasadę proporcjonalności.