Organy podatkowe nie są nieomylne. W decyzjach i postanowieniach zdarzają się pomyłki. Jednakże prostowanie przez organy podatkowe w drodze postanowienia błędów rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek w wydanej decyzji czy postanowieniu służy usuwaniu tylko najprostszych błędów pisarskich.
Nie można uznać za oczywistą omyłkę pisarską tych wszystkich twierdzeń, które mają charakter sporny lub w sposób bezpośredni wpływają na rozstrzygnięcie „głównego" postępowania podatkowego.
Odnosząc się do próby zdefiniowania „oczywistej omyłki", należy zauważyć, iż w literaturze zwraca się uwagę, że „oczywistą omyłką, o której mowa w art. 215 § 1 ordynacji podatkowej mogą być w szczególności różnego rodzaju drobne błędy pisarskie, przeoczenia, zły dobór słów".
Nie wolno zatem prostować twierdzeń o charakterze ocennym, która to ocena może mieć wpływ na ostateczne rozstrzygnięcie. W żadnym razie nie jest to przeoczenie czy błąd o charakterze pisarskim.
Wreszcie korygowane mogą być jedynie omyłki oczywiste. Takie stanowisko potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 6 maja 2011 r. (sygn. I SA/Łd 1319/10).
