Remont nieruchomości nie obniża stawki podatku

Tak orzekł WSA w Białymstoku 10 sierpnia 2011 (I SA/Bk 246/11).

Spółka jest właścicielem nieruchomości, na której znajduje się hala produkcyjna wykorzystywana do marca 2010 r. w prowadzeniu działalności gospodarczej. Prezydent miasta, na wniosek spółki, wyraził zgodę na zmianę sposobu użytkowania hali, rozbudowę i dobudowanie jednej kondygnacji.

Spółka wskazała, że przez pewien okres wyłączyła halę z użytkowania w ramach działalności gospodarczej ze względów technicznych. Sporne było, czy musi płacić podatek według stawki właściwej dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą czy niższej (ze względu na czasowe wyłączenie hali z użytkowania).

Zdaniem spółki w tej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Przepis ten mówi, że przez grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, co do zasady, należy rozumieć te nieruchomości, które są w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Wyjątkiem jest sytuacja, gdy przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Zdaniem spółki tak jest w jej przypadku, ponieważ od marca 2010 r. nie mogła użytkować hali.

Organy podatkowe nie podzieliły stanowiska spółki. Sprawa trafiła do sądu.

WSA w Białymstoku zgodził się z fiskusem. Zauważył, że nie doszło do oficjalnego wyłączenia hali z działalności gospodarczej.

Wskazał, że orzecznictwo sądów administracyjnych zmierza w kierunku ścisłej interpretacji pojęcia „względy techniczne”, nie można mówić o wyłączeniu ze względów technicznych z przyczyn wynikających z działań przedsiębiorcy, z powodu złego stanu technicznego, modernizacji oraz innych przemijających przeszkód.

Aby doszło do skutecznego wyłączenia, musi mieć ono cechę trwałości i być poparte aktem administracyjnym, które je potwierdza.

- Katarzyna Dąbkowska współpracowniczka Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Grzegorz Keler, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte(biuro w Katowicach)

Budynki lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej co do zasady są obciążone najwyższą stawką podatku od nieruchomości.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z kategorii tej wyłączone zostały budynki, które nie są i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych. Ustawa nie definiuje pojęcia „względy techniczne”.

W związku z tym można przyjąć, że chodzi o wszelkie względy techniczne, które powodują skutek określony w ustawie, tzn. niemożność wykorzystywania budynku do prowadzenia działalności gospodarczej. W orzecznictwie oraz doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się jednak, że o wyłączeniu z opodatkowania nie można mówić, gdy względy techniczne są zależne od podatnika bądź uniemożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej jedynie tymczasowo.

Przykładem takiej nietrwałej przeszkody może być remont budynku. Kierując się taką argumentacją, należałoby uznać, że również przebudowa budynku nie jest okolicznością wystarczającą do zastosowania wyłączenia z opodatkowania.

Nie ma wątpliwości, że w rozstrzyganej przez WSA sprawie niemożność prowadzenia działalności gospodarczej wynikała jedynie z przejściowej przeszkody.

Sam podatnik deklarował bowiem, że hala została wyłączona z użytkowania tylko tymczasowo. Jak się wydaje, z przepisu nie wynika, że niemożność wykorzystywania budynku w działalności gospodarczej musi być trwała. Nieuzasadnione byłoby na przykład opodatkowanie budynku znajdującego się w bardzo złym stanie i w związku z tym wyłączonego z działalności, który jednak teoretycznie mógłby być użytkowany, gdyby przeprowadzono jego kapitalny remont.

Pewne wątpliwości budzi również teza sądu, że wyłączenie z użytkowania powinno być poparte odpowiednim aktem administracyjnym. Oczywiste jest, że wydanie takiego aktu może być okolicznością przesądzającą o uznaniu za spełnione przesłanek wyłączenia z opodatkowania. Nie ma jednak podstaw do przyjęcia, że wydanie takiego aktu jest konieczne.

Wydaje się, że podatnik może również powołać się na inne dowody, np. opinię biegłego z zakresu budownictwa, na której organ podatkowy może się oprzeć, stwierdzając istnienie podstaw do wyłączenia budynku z opodatkowania lub ich brak. Przemawia za tym treść przepisów ordynacji podatkowej odnoszących się do postępowania dowodowego.