Europejski nakaz aresztowania: Przekazanie po uprawomocnieniu się wyroku

Tak stwierdził Sąd Najwyższy (sygnatura akt: I KZP 8/11)

.

Zwrócił on uwagę, że ustawodawca miał na względzie potrzebę podejmowania takich decyzji bez zwłoki, ale nie wprowadził konkretnych ram czasowych. W razie stosowania wobec skazanego tymczasowego aresztowania taką granicą jest rozmiar orzeczonej kary więzienia.

– Nie można więc przyjąć, że stosowanie i wykonywanie ENA w trybie przewidzianym dla spraw niecierpiących zwłoki jest wystarczającą przesłanką uznania, że przepis regulujący przekazania ma lukę i trzeba ją uzupełnić terminem określonym w artykule o wykonaniu przekazania – uzasadniał SN.

Cała sprawa jest skomplikowana, a SN zajął się nią na skutek pytania prawnego jednego z sądów okręgowych. W październiku 2009 r. Sąd Okręgowy w Z. wydał europejski nakaz aresztowania poszukiwanego listem gończym Mariusza M., obywatela polskiego. Przebywał on we Włoszech i był oskarżony o 35 kradzieży z włamaniem. Rok później zatrzymano go we Włoszech i aresztowano. Pod koniec ubiegłego roku włoski sąd zdecydował o wydaniu M. Polsce. Postawił jednak warunek: po procesie i osądzeniu wróci on do Włoch, by odsiedzieć orzeczoną w Polsce karę.

3 stycznia 2011 r. przewieziono Mariusza M. do Warszawy. Miesiąc później zapadł wyrok. Skazano go na dwa lata więzienia, a miesiąc później polski sąd postanowił przekazać go do Włoch w celu wykonania orzeczonej kary.

Do faktycznego przekazania jednak nie doszło, a mężczyzna cały czas przebywał w areszcie, który stale mu przedłużano. Ostatnie z postanowień o przedłużeniu aresztu M. zaskarżył. Wystąpił o jego uchylenie i zapewnił, że jest gotów niezwłocznie udać się do Włoch, aby odbyć tam karę. Sąd okręgowy, do którego zażalenie trafiło, nabrał wątpliwości, jak traktować pojęcie „przekazanie" użyte w przepisach procedury karnej poświęconej europejskiemu nakazowi aresztowania i jakie są konsekwencje niedotrzymania tych terminów.

Chodzi o dwa przepisy kodeksu postępowania karnego: art. 607j i 607n. Pierwszy dotyczy przekazania z zastrzeżeniem wykonania kar pozbawienia wolności w państwie wykonania nakazu. Drugi – terminu wykonania orzeczenia o przekazaniu. W tym przepisie pojawia się maksymalny czas – dziesięć dni – w którym po uprawomocnieniu się postanowienia o przekazaniu skazany powinien zostać faktycznie przekazany.

Sąd Okręgowy  zauważył, że wprawdzie art. 607j k.p.k. nie mówi o terminach gwarancyjnych do przekazania skazanego, ale wobec tego, że ENA stosuje się w trybie przewidzianym dla spraw niecierpiących zwłoki, uprawnione jest twierdzenie, że w takiej sytuacji ma odpowiednio zastosowanie art. 607n k.p.k., który taki termin zakreśla.

Sąd Najwyższy wprawdzie odmówił podjęcia uchwały, ale sprawę rozstrzygnął. – W stosunku do osoby, która została wydana przez państwo wykonania ENA jedynie na proces, postanowienie o przekazaniu powinno zapaść niezwłocznie po uprawomocnieniu się wyroku polskiego sądu – uznał SN.

Więcej w serwisie:

Prawo dla Ciebie

»

Wymiar sprawiedliwości

»

Postępowanie w sądzie

»