Słowa ministra są niebezpieczne, bo chce on zarządzać strachem uczelni odcinając finansowanie tym, które wykazują się niepożądaną przez władze autonomią myślenia i nauczania. Timothy Snyder pisze, że nowoczesna tyrania polega na zarządzaniu strachem.
Słowa ministra są niebezpieczne, bo de facto chce on zlikwidować autonomię uczelni. Autonomia to „prawo jakiejś zbiorowości do samodzielnego rozstrzygania swoich spraw wewnętrznych", to „samodzielność i niezależność w decydowaniu o sobie", czyli prawo do braku władczej ingerencji państwa.
Wychowanie wyzwolone z autorytetu ... kończy się nihilizmem
Słowa ministra są niebezpieczne, bo wpisują się w konsekwentne podważanie autorytetów w Polsce od 2015 r. Prezydent nie liczy się z opiniami uniwersyteckich wydziałów prawa na temat podporządkowywania władzy wykonawczej sądownictwa, w tym Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego. Przedstawiciel rządu powiada, że ma za nic profesorów zasiadających w Izbie Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, którzy w dniu 23.1.2020 r. podjęli uchwałę, że można podważać prawo sędziów powołanych z udziałem tzw. nowej Krajowej Rady Sądownictwa do orzekania w ślad za orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości UE. W 2015 r. minister sprawiedliwości likwiduje Komisje Kodyfikacyjne. Nauczyciele są dyskryminowaną finansowo grupą społeczną. Władza nie lubi autorytetów. Sama chce być autorytetem.
Wybitny polski filozof Leszek Kołakowski, który był profesorem w prestiżowym All Souls College na Uniwersytecie Oxfordzkim przestrzegał, że „Wychowanie, całkowicie wyzwolone z autorytetu ... kończy się nihilizmem". Rektorzy uczelni i profesorowie, którzy umożliwili studentom udział w protestach zachowali się zgodnie z misją Uniwersytetu, czyli przyzwoicie, uczciwie intelektualnie i emocjonalnie. Powtarzam moim studentom, aby kierowali się w życiu słowami profesora Władysława Bartoszewski „Warto być uczciwym, choć nie zawsze się to opłaca. Opłaca się być nieuczciwym, ale nie warto". Rolę profesorów docenili żakowie w pieśni chwalącej pełne zabawy i beztroski życie studentów „Gaudeamus Igitur", która dzisiaj jest hymnem Uniwersytetu. Żakowie oddali cześć profesorom, którzy uczyli ich tego co jest dobre, słuszne i piękne śpiewając „Niechaj żyje Akademia, niech żyją profesorowie, Niechaj żyje Akademia, niech żyją profesorowie, niech żyje każdy członek [naszej społeczności] niech żyją wszyscy [członkowie] z osobna, niechaj kwitną zawsze, niechaj kwitną zawsze!".
Są trzy prawdy: świento prawda, tys prawda i gówno prawda
Napoleon Bonaparte w 1806 r. powołał Uniwersytet Cesarski. Uniwersytet Cesarski był centralnym urzędem państwowej administracji podporządkowanym całkowicie cesarzowi. Państwo uzyskało w ten sposób monopol w sprawach oświaty oraz pełną kontrolę nad edukacją i nauką. Uniwersytet Cesarski nie miał jednak nic wspólnego z niemiecką ideą uniwersytetu sformułowaną przez Wilhelma v. Humboldta przyjętą w Europie w XIX w. Misją takiego Uniwersytetu jest rozwijanie nauki i poszukiwanie prawdy. Idea humboldtowska zakładała łączenie przez profesora badań naukowych z dydaktyką. Profesor miał być przewodnikiem studentów pomagającym im dochodzić do prawdy. Dochodzenie do prawdy zakłada spór i tolerancję dla odmiennych poglądów. Dochodzenie do prawdy zakłada akceptację, że może nie być jedynie słusznej prawdy. W „Historii filozofii po góralsku" Józef Tischner powiadał „Są trzy prawdy: świento prawda, tys prawda i gówno prawda".
Nie można toczyć sporu w warunkach grozy prawa karnego i sankcji finansowych „zamykających usta" z rewolwerem przystawionym przez władzę do skroni. Moja prawda jest lepsza niż twoja mówi minister. Moja prawda - powiada minister – jest silniejsza, bo twoja prawda będzie zablokowana karą, represją. To nie jest idea Uniwersytetu wolnego od nacisku władzy.
