Po latach populizmu penalnego przypomnijmy oczywiste prawdy: areszt to nie kara, a wiele lat za kratami bez wyroku to tortura. Właśnie to powiedział Europejski Trybunał Praw Człowieka w sprawie Katarzyny P., żony twórcy Amber Gold. Kobieta została skazana, ale zanim sąd wydał jeszcze nieprawomocny wyrok, przesiedziała ponad sześć lat.
Sędziowie i prokuratorzy zapomnieli już chyba o jednym z ważniejszych przepisów kodeksu postępowania karnego – że śledztwo powinno trwać do trzech miesięcy, a przedłuża się go, jeśli są po temu ważne przyczyny. I do tego kodeksowego terminu dostosowany jest inny – o tymczasowym aresztowaniu osoby podejrzanej. Areszt zastosowany przez sąd na wniosek prokuratora trwa i trwa w najlepsze, a prokuratorsko-sądowe statystyki gubią się w obliczeniach jego długości. Więc tkwimy w błogiej niewiedzy – połączonej z przekonaniem, że wszystko jest dobrze, bo śledztwo trwa, a podejrzany jest w areszcie. Podejrzany, czyli z punktu widzenia prawa niewinna osoba. Taka, której aresztowanie niszczy jej życie rodzinne, działalność firmy i wiele innych spraw. Nie tylko jej, ale też całej rodziny i bliskich.