Odpowiedzialność urzędników osobistym majątkiem za błędy wprowadziła ustawa z 20 stycznia 2011 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa (DzU nr 34, poz. 173; dalej: ustawa). Jednym z jej głównych celów była poprawa jakości administracji. Niektórzy mocno w to wątpili.
Przedsiębiorca chciał prowadzić działalność gospodarczą, czyli sprzedawać napoje alkoholowe. Wymagało to stosownego zezwolenia (art. 18 ust. 3a ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi), które wydawane jest po uzyskaniu pozytywnej opinii gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych o zgodności lokalizacji punktów sprzedaży z uchwałami rady gminy (dotyczącymi liczby i umiejscowienia punktów sprzedaży napojów alkoholowych).
Owszem, komisja wydała opinię, ale negatywną. Co ciekawe, uzasadnienie tego postanowienia pozostawało w sprzeczności z jego sentencją, bo można było w nim przeczytać, że obiekt, w którym przedsiębiorca chciał prowadzić działalność gospodarczą, spełnia wymagania formalne określone w prawie miejscowym.
Zdają egzamin przepisy mówiące, że urzędnik odpowiada za błędy osobistym majątkiem
Abstrahując od tej, prawdopodobnie, omyłki pisarskiej, ów przedsiębiorca faktycznie spełniał wszystkie wymagania określone przez uchwałę rady miasta G. z 28 maja 2008 r. nr XX/499/08. Działanie komisji miało więc znamiona rażącego naruszenia prawa, gdyż zgodnie z treścią art. 2 ust. 2 ustawy, ilekroć jest w niej mowa o wykonywaniu władzy publicznej z rażącym naruszeniem prawa, należy przez to rozumieć również wykonywanie władzy publicznej bez podstawy prawnej.
