Były szef Agencji Wywiadu: Pierwsza linia obrony przed dronami powinna być daleko od Polski

Atak rosyjskich dronów na Polskę wywołał dyskusję na temat bezpieczeństwa polskiego nieba. Pytanie brzmi, czy jesteśmy w stanie skutecznie i na czas wykryć potencjalne zagrożenie oraz efektywnie się przed nim bronić. Dotyczy to zarówno zdolności w zakresie wczesnego ostrzegania i świadomości sytuacyjnej (early warning and situational awareness), jak i sprawności naszych służb specjalnych w prowadzeniu wyprzedzających działań aktywnych.

Czytaj więcej

Wojsko

Cezary Tomczyk o alarmach w Chełmie i Świdniku: W ciągu kilku minut przygraniczne powiaty mogły być zagrożone

Wiceszef MON Cezary Tomczyk pytany był o reakcję mieszkańców Lubelszczyzny na alarmy, dotyczące m...

Zanim zaczniemy dyskusję o budowie systemów antydronowych i przeciwlotniczych, należy stwierdzić, że pierwszą linią obrony polskiego nieba powinno być niedopuszczenie do pojawienia się wrogich obiektów latających nad terytorium naszego kraju lub w jego pobliżu. Drony muszą zostać gdzieś wyprodukowane, wyposażone w elektronikę, przetransportowane na miejsce startu i zatankowane. Każda z tych czynności to okazja do ograniczenia lub uniemożliwienia wysłania tej broni w kierunku Polski. Sabotaż i dywersja prowadzone przez polskie służby specjalne za pomocą środków cybernetycznych, technicznych oraz fizycznych/kinetycznych powinny stanowić pierwszą linię obrony. Lepiej strzelać do łucznika niż do strzały.

Potrzebujemy wiedzy o zbliżających się dronach

Zmodyfikowanie parametrów produkcji dronów poprzez włamanie do systemu automatyki przemysłowej, sterującego ich produkcją, czy też zakłócenie logistyki dostaw komponentów do ich produkcji oraz paliwa może i powinno być przeprowadzane setki, a nawet tysiące kilometrów od Polski, na terytorium wroga. Również zakłócenie elektroniki wrogich dronów tuż po starcie mogłoby sprawić, że nigdy nie dotarłyby one do naszego kraju.

Czytaj więcej:

Raporty ekonomiczne

Chrońmy niebo. Jak wygląda polski potencjał antydronowy?

W rodzimych laboratoriach powstają te...

Pro

Kolejną ważną refleksją po ostatnich wydarzeniach jest potrzeba posiadania wiedzy o zbliżającym się zagrożeniu dronowym jeszcze zanim te maszyny wzniosą się w powietrze lub znajdą się setki kilometrów od Polski, a nie dopiero w momencie wykrycia ich kilka lub kilkanaście kilometrów od celu. To także zadanie dla służb specjalnych, które mogą uzyskać wyprzedzającą wiedzę na temat przygotowań do ataku (produkcja, logistyka, łączność) lub będą w stanie wykryć drony w powietrzu tuż po starcie, kiedy mają jeszcze kilka godzin lotu do granicy Polski. Nie jest to zadanie teoretyczne – systemy takie jak np. Pegasus, najlepiej polskiej produkcji, świetnie się do tego nadają. Takie wczesne wykrycie i świadomość sytuacyjna stawiają polską obronę przeciwdronową w znacznie lepszej sytuacji niż wtedy, gdy informacja o ataku dociera zaledwie kilka lub kilkanaście minut przed samym atakiem. Daje to Polsce wiele godzin na przygotowanie się do skuteczniejszej i jednocześnie tańszej obrony.

Przy wczesnym ostrzeżeniu można do zwalczania dronów wykorzystać metody mniej kosztowne, takie jak drony kamikaze do strącania dronów (na Ukrainie przy pomocy tanich dronów za kilka tys. dol. strąca się 30 proc. maszyn wroga), śmigłowce czy proste działka przeciwlotnicze, a nie drogie rakiety ziemia-powietrze czy pociski odpalane z F-35. Przykładem takiej ekonomicznej metody zwalczania dronów jest wykorzystanie dziesiątek wolnych, starych samolotów turbośmigłowych (np. rolniczych) uzbrojonych w karabiny maszynowe – z uwagi na możliwość dostosowania swojej prędkości do szybkości drona skuteczność takich maszyn jest bardzo wysoka.

Polski system przeciwlotniczy wymaga połączenia, dziś jest w rozproszeniu

Pozostaje jeszcze kwestia systemu przeciwdronowego, który powinien być integralną częścią systemu obrony przeciwlotniczej. Problem nie polega na całkowitym braku zdolności wykrycia i obrony przeciw dronom w Polsce, lecz na tym, że pozostają one rozproszone i nie tworzą skoordynowanego, kompleksowego systemu. Elementy, które można by połączyć w taki system, istnieją w służbach specjalnych, wojsku, SOP, Straży Granicznej, PAŻP oraz spółkach Skarbu Państwa. Oczywiście istniejące zdolności wymagają znaczących uzupełnień, ale dla efektywnego i kosztowo-uzasadnionego podnoszenia poziomu bezpieczeństwa konieczne jest najpierw stworzenie spójnego systemu.

Wdrożenie takiego systemu wymaga porozumienia ministrów obrony, spraw wewnętrznych oraz ministra koordynatora służb specjalnych. Audyt tych rozproszonych rozwiązań pozwoliłby wskazać istniejące luki oraz działania, które by je uzupełniały, podnosząc bezpieczeństwo polskiego nieba. Następnie system ten powinien być stale i systematycznie rozwijany oraz uzupełniany.

Czytaj więcej

Społeczeństwo

Gen. Roman Polko krytycznie o alertach RCB. „Brzmią poważnie, nic nie wnoszą”

„Zagrożenie atakiem z powietrza. Zachowaj szczególną ostrożność. Stosuj się do poleceń służb" – t...