Czy konserwatysta może być ministrem w Polsce

I nagle dochodzi do mnie, że gdyby Gowin był skrajnym lewicowcem pewnie nikt mu by z tego powodu nie robił wyrzutów. Nikt by nie mówił, że jego poglądy przeszkadzają w sprawowaniu funkcji. I wtedy lepiej zrozumiałem, dlaczego przesłanie Gowina ulega manipulacji. Bo nie chodzi o samego Gowina. Chodzi o to, by pokazać, że ktoś taki jak Gowin nie może pełnić funkcji ministra odpowiedzialnego za kwestie sprawiedliwości i praw człowieka. Albo jeśli już tę funkcję z jakiegoś powodu jednak pełnić będzie, to swoje poglądy powinien zostawić w domu, w sferze prywatnej. I broń Boże nie będzie się nimi posługiwał w swej pracy.

A wszystko to w imię czego? Właśnie w imię tolerancji i otwartości. Bo zagrożeniem ideologizacją występuje, gdy stanowisko to zajmuje konserwatysta, gdy nikt o zagrożeniu dla neutralności światopoglądowej nie mówi. Myślę, że wszystkim konserwatystom albo i tym, którzy na serio biorą swe przekonania, powinno się zapalić w głowie czerwone światełko. Okazuje się, że sprawa Rocco Butiglione, który musiał zrezygnować z nominacji na unijnego komisarza ds. sprawiedliwości, ponieważ przyznał się, że Katolicy uważają czynny homoseksualizm za grzech, że ta sprawa, która wydawała się całkowicie niewyobrażalna, jest w Polsce coraz bardziej wyobrażalna. Wydaje się tylko, że nie ma się tu z czego cieszyć.

* * *

Obiecałem sobie, że nie będę tym razem pisał o katastrofie smoleńskiej. I nie będę. Ale w piątek premier Donald Tusk powiedział rzecz, która skłoniła mnie do pewnej refleksji. Po raz kolejny szef rządu wypowiedział się o tych, którzy kłamią w sprawie Smoleńska, którzy stosują język agresji. Otóż ci wszyscy są źli i nieodpowiedzialni, są winni polsko-polskiej wojnie itp. Podczas tej samej konferencji prasowej premier dość istotnie minął się z faktami. Mówił, że pomysł wizyty Lecha Kaczyńskiego w Katyniu pojawił się dopiero po tym, jak ogłoszono, że Tuska tam zaprosił Władimir Putin (czyli po 3 lutego 2010). Sęk w tym, że jeszcze w styczniu kancelaria prezydenta informowała MSZ o zamiarze wizyty głowy państwa w Katyniu. Tak więc to ewidentna nieprawda. Czy premier chce nas więc skłócić z Rosją? Czy sieje polityczny zamęt? Czy wykorzystuje politycznie katastrofę? Wątpie, gdy jednak druga strona czasem powie coś niezgodne z faktami, wykorzystuje się to bezwzględnie.

Druga sprawa: język agresji. W zeszłym tygodniu premier zarzucił PiSowi zdradę narodową. Wcześniej, podczas debaty nad wnioskiem "Solidarności" o referendum w sprawie reformy emerytalnej nazwał związkowców "pętakami". I co? Czy Rafał Grupiński i Grzegorz Schetyna informowali komisję etyki poselskiej o tym incydencie, czy składali doniesienie do prokuratury? Jakoś nie zauważyłem. Oczywiście, że druga strona gra bardzo ostro i fauluje. Słowa Antoniego Macierewicza o tym, że jesteśmy w stanie wojny z Rosją były bardzo lekkomyślne i szkodliwe. Zwykły poseł nie powinien ich wypowiadać, nie mówiąc o wpływowym polityku opozycji, byłym wiceszefie MON i szefie służb specjalnych. Jarosław Kaczyński podczas obchodów rocznicy mówił rzeczy, moim zdaniem skandaliczne. Ba, mam wrażenie, że katastrofą gra na zimno.

Nie zmienia to faktu, że mówienie o tym, że agresja i kłamstwo są tylko po jednej stronie jest po prostu nieuczciwością. Oczywiście można patrzeć na rzeczywistość mając jedno oko zamknięte. Problem w tym, że tak długo, jak właśnie tak wszyscy będą patrzeć, politycy będą kłamać i wywoływać awantury całkowicie bezkarnie. Bo będą wiedzieli, że swoi im zawsze wybaczą. Może już czas by powiedzieć dość?