Podatek rolny, który zapłacić ma właściciel ziemi, przerzuca się na dzierżawcę w czynszu. Ten musi wliczyć czynsz (powiększony o podatek) w koszty działalności i dostosować do tego swoje ceny. Jeżeli zysk z produkcji rolnej jest stały, podatek rolny płacony przez dzierżawcę spowoduje zmniejszenie wysokości czynszu płaconego przez niego właścicielowi ziemi.
Z kolei czynsz mieszkalny jest w praktyce zyskiem z kapitału zainwestowanego w budowę. Przedsiębiorca budowlany/właściciel budynku nie pokrywa podatku od tego kapitału, lecz przerzuca go na najemcę w cenie najmu. Finansowanie tego podatku odbywa się więc z jakiegoś dochodu najemcy.
W przypadku opodatkowania zysków z kapitału inwestycyjnego wzrasta cena pozyskania tego kapitału. Sposób przerzucenia podatku od zysków kapitałowych zależy od przeznaczenia kapitału. Jeżeli był on zainwestowany w rolnictwie, to zwiększony przez podatek koszt jego pozyskania podwyższy ceny artykułów rolnych albo obniży czynsz dzierżawny. Jeżeli był zainwestowany w przemyśle lub handlu, to zwiększony przez podatek koszt jego pozyskania spowoduje podniesienie cen towarów.
Z kolei opodatkowanie pracy zawsze powoduje wzrost ceny siły roboczej. W pierwszej kolejności podatek od wynagrodzeń obciąża pracodawcę. Ale stara się on przerzucić ciężar podatkowy na nabywców wytwarzanych przez siebie towarów. Ostatecznie podatki od płacy najczęściej ponoszą konsumenci.
Podobnie rzecz się ma z opodatkowaniem towarów konsumpcyjnych. Tu działa jednak jeszcze jeden mechanizm. Jako że wysokość wynagrodzenia reguluje popyt na pracę i przeciętna cena towarów niezbędnych do utrzymania robotników, podniesienie tej przeciętnej powoduje konieczność podniesienia także płacy, by robotnicy mogli kupić artykuły pierwszej potrzeby w dotychczasowej ilości, o ile w tym samym czasie popyt na pracę nie wzrośnie. „W ten sposób – konkluduje Smith – podatek od artykułów pierwszej potrzeby działa dokładnie w ten sposób co bezpośredni podatek od płacy roboczej". Inaczej rzecz się ma z towarami luksusowymi.
