Ministerstwo Zdrowia nie wprowadziło jeszcze do polskiego porządku prawnego większości rekomendacji Rady Europy z 2005 r. dotyczącej zapobiegania zdarzeniom niepożądanym w opiece zdrowotnej. Sześć lat temu Rada Europy zalecała, aby każdy kraj członkowski zbudował swój system umożliwiający środowiskom medycznym zgłaszanie zaistniałych zdarzeń niepożądanych. Dzięki temu np. medycy mogliby się uczyć na błędach kolegów, a pacjenci byliby mniej narażeni na podobne pomyłki i szkody.
– To wstyd dla Polski, że nie zastosowała się do rekomendacji. Zostały u nas ogłoszone i powstały z dużym zaangażowaniem polskich ekspertów – komentuje Marcin Mikos z Polskiego Towarzystwa Prawa Medycznego. Dodaje, że w krajach, w których systemy funkcjonują, chorzy są bezpieczniejsi.
Do tej pory rekomendację Rady wykonały: Dania, Szwecja, Niemcy, Irlandia i Wielka Brytania.
Lekarz czy pielęgniarka, którzy popełnili pomyłkę, mogą dobrowolnie przyznać się do błędu, wskazując, jak do tego doszło. Przy mniej szkodliwych pomyłkach winowajca jest zwolniony z odpowiedzialności karnej, a opis błędu trafia do systemu raportowania. Służby medyczne analizują go i wyciągają wnioski. Dzięki temu jedni uczą się na błędach innych.
– Największy w Europie zbiór zdarzeń niepożądanych posiada Wielka Brytania. Są zgromadzone w narodowym systemie raportowania i uczenia się. Służy to poprawie opieki nad pacjentem – mówi Barbara Kutryba, przewodnicząca Grupy Roboczej ds. Bezpieczeństwa Pacjenta i Jakości Opieki UE. Zaznacza, że chociaż rekomendacja jest niedoceniona, stanowi prototyp dla zaleceń Rady (UE) w sprawie bezpieczeństwa pacjentów i zakażeń związanych z ochroną zdrowia, przyjętych w 2008 r. Jednym z zalecanych rozwiązań poprawy bezpieczeństwa opieki jest stworzenie narodowych systemów monitorowania zdarzeń niepożądanych. Na razie w Polsce nie ma jeszcze takiego systemu, ale podejmowane są inne działania mające służyć poprawie jakości i bezpieczeństwa opieki, np. poprzez akredytację czy powołanie instytucji rzecznika praw pacjenta.
