Kontrakt zamiast etatu dla pielęgniarki i lekarza

Pisząc medycy, mamy na myśli lekarzy, pielęgniarki i położne. Ich umowy cywilnoprawne będą mogły obejmować wykonywanie zadań wyłącznie w  przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego, z którym są zawierane.

I co ważne, wykonywanie zawodu w ramach praktyki nie będzie równoznaczne z prowadzeniem podmiotu leczniczego (art. 5 ustawy o działalności leczniczej).

Lista warunków

Podmiot podlegający wpisowi do rejestru praktyk zawodowych musi jednak spełniać kilka wymagań, z których koronnym jest posiadanie prawa do wykonywania zawodu.

Oznacza to, że osoba, z którą podmiot leczniczy będzie podpisywał kontrakt, nie może być zawieszona lub pozbawiona możliwości wykonywania zawodu (art. 18 ust. 4 i art. 19 ust. 4 ustawy o działalności leczniczej).

Lekarz, pielęgniarka lub położna wykonujący zawód medyczny w formie indywidualnej praktyki musi również uzyskać wpis do ewidencji działalności gospodarczej, a od 1 stycznia 2012 mieć ubezpieczenie OC obejmujące szkody będące następstwem udzielania świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania ich udzielenia.

Co istotne, pielęgniarki i położne wykonujące zawód w ramach indywidualnej praktyki muszą spełnić dodatkowy warunek, jakim jest posiadanie minimum dwóch lat doświadczenia w wykonywaniu zawodu (art. 19 ust. 1 pkt 2, ust. 4 i 6 ustawy o działalności leczniczej).

Spełniwszy wymienione wymogi, osoba prowadząca indywidualną praktykę powinna ubiegać się o wpis do rejestru prowadzonego przez okręgową radę lekarską lub radę pielęgniarek i położnych właściwą dla miejsca wykonywania praktyki (art. 101, 102 i 106 ustawy o działalności leczniczej).

Wpis ten podlega opłacie równej 2 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok ogłaszanego przez GUS w Monitorze Polskim (art. 105 ustawy o działalności leczniczej).

Uwaga!

Organy, które prowadzą rejestry indywidualnych praktyk, zachowują to uprawnienie do końca 2011 r., realizując je na dotychczasowych zasadach. Podobnie lekarze i inne osoby prowadzące takie praktyki mogą wykonywać swą działalność na dotychczasowych zasadach do 1 lipca 2012, bo do tego czasu powinni dostosować się do nowych wymagań.

Odpowiedzialność za błędy w sztuce

Od początku 2012 r. lekarze, pielęgniarki i położne, wykonujący zawód w ramach indywidualnej praktyki, będą musieli posiadać ubezpieczenie OC obejmujące szkody będące następstwem udzielania świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania ich udzielenia (art. 25 w związku z art. 221 ustawy o działalności leczniczej).

Nie oznacza to jednak, że osoby te będą samodzielnie odpowiadały za konsekwencje popełnionych błędów w sztuce.

Regulujący zasady odpowiedzialności takich osób art. 33 ustawy o działalności leczniczej przewiduje bowiem, że odpowiedzialność za szkody będące następstwem udzielania świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania świadczeń zdrowotnych ponoszą solidarnie odpowiednio lekarz i podmiot leczniczy albo pielęgniarka i podmiot leczniczy.

W konsekwencji niezadowolony pacjent może domagać się całości dochodzonego odszkodowania osobno od lekarza (pielęgniarki lub położnej) i odrębnie od szpitala, ewentualnie od obu tych podmiotów jednocześnie (art. 366 kodeksu cywilnego).

Co równie ważne, solidarna odpowiedzialność lekarza i podmiotu wykonującego działalność leczniczą powoduje, że wobec braku innych regulacji umownych szpital i lekarz będą odpowiadali za szkodę w równych częściach (art. 376 § 1 zdanie drugie k.c.).

Na tym tle pracownicy wykonujący zawód medyczny na podstawie umowy o pracę z podmiotem leczniczym mogą czuć się uprzywilejowani, bo za błędy w sztuce odpowiadają na ogólnych zasadach wynikających z art. 120 kodeksu pracy.

W takim razie za szkodę spowodowaną osobie trzeciej odpowiada wyłącznie pracodawca, przy czym może się on domagać od pracownika odszkodowania w wysokości nieprzekraczającej jego trzech miesięcznych pensji (art. 119 k.p.). Wyjątkiem są przypadki, w których pracownik wyrządził szkodę umyślnie, uzasadnia to bowiem jego pełną odpowiedzialność finansową (122 k.p.).

Przy łóżku chorego za darmo

W art. 21 ustawy o działalności leczniczej przewidziano możliwość udzielania świadczeń zdrowotnych przez wolontariuszy oraz studentów i doktorantów.

Ci pierwsi mogą udzielać świadczeń zdrowotnych na zasadach wynikających z porozumienia z nimi zawartego, zgodnie z art. 44 ustawy z 24 kwietnia 2003 o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (DzU z 2010 r. nr 234, poz. 1536).

Studenci i doktoranci mogą natomiast brać udział w udzielaniu świadczeń zdrowotnych w ramach kształcenia w jednostce organizacyjnej swojej macierzystej uczelni lub innej, jeśli będzie to miało miejsce pod bezpośrednim nadzorem osób wykonujących zawód medyczny właściwy ze względu na treść kształcenia.

Autor jest asystentem sędziego w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego

Czytaj więcej w artykułach

Zobacz

» Sfera budżetowa » Lekarze i pielęgniarki

» Samorząd » Zadania » Zdrowie