Tę innowację, i jeszcze kilka innych, dotyczących m.in. opłaty adiacenckiej, przynosi uchwalona 24 sierpnia 2007 r. ustawa o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Wejdzie ona w życie 30 dni po jej ogłoszeniu.
Artykuł 98 a ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. DzU z 2004 r. nr 261, poz. 2603 ze zm.) upoważnia wójta (burmistrza, prezydenta) do wydania decyzji ustalającej opłatę adiacencką, jeśli skutkiem podziału nieruchomości na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego jest wzrost wartości nieruchomości. A taki skutek to przecież reguła.
Obciążeni opłatą adiacencką mogą być tylko właściciele i ci użytkownicy wieczyści, którzy wnieśli kiedyś opłatę za cały okres użytkowania wieczystego (była kiedyś taka możliwość) i których w związku z tym nie obciążają opłaty roczne.
Obniżenie maksymalnej stawki procentowej tej opłaty z 50 do 30 proc. przyrostu wartości powoduje, że gminy, które ustaliły tę stawkę w wysokości przekraczającej 30 proc., muszą ustalić ją na nowo.
Warunkiem pobierania opłaty adiacenckiej jest podjęcie przez radę gminy uchwały ustalającej stawkę opłaty. Ponieważ jednak kwestia ta wywoływała kontrowersje, we wskazanej nowelizacji wyraźnie zapisano, że ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić, jeżeli w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne, obowiązywała uchwała rady gminy wprowadzająca tę opłatę.
