Będziesz się stanowczo targował, kupisz poniżej ceny wywoławczej

Mając 300 tys. zł do wydania, zaczęłam poszukiwać na rynku wtórnym mieszkania niedaleko od centrum, sprzedawanego bezpośrednio. Chcę sprawdzić, na jakie obniżki można liczyć, targując się z samymi właścicielami. Okazuje się, że o rabat wcale nie jest trudno, a sprzedający sprawiali wrażenie, jakby specjalnie zawyżali ceny, na wypadek negocjacji.

[srodtytul]Z 330 do 300 tys. zł[/srodtytul]

Moją uwagę przykuło mieszkanie w okolicach Jana Pawła II i Solidarności. „Cisza i spokój w sercu stolicy” – reklamuje sprzedający. Blok z lat 50., z cegły – brzmi nieźle. Za jednopokojowe lokum o powierzchni 30 mkw. na wysokim parterze właściciel chce 330 tys. zł. Wychodzi więc drogo, bo 11 tys. zł za mkw. Ale to cena wywoławcza... Dzwonimy więc do właściciela.

– Lokal jest po remoncie, pomieszczenia wysokie, prawie w kwadracie, przez co mieszkanie jest ładne i wydaje się większe – zachwala sprzedająca.

Zaczynamy narzekać na fakt, że jest to parter, na oknach są kraty... – Ile jest pani gotowa opuścić? – pytam wprost właścicielkę. Rozmówczyni od razu godzi się na cenę 315 tys. zł. – Mam 300 gotówką, czy taka cena wchodzi w rachubę? – nie ustępuję.

Moja propozycja nie jest już atrakcyjna, ale rozmówczyni nie odmawia. – Muszę to uzgodnić z bratankiem – zwleka. Mieszkanie będzie do obejrzenia za dwa tygodnie, więc jest jeszcze czas na konkretne negocjacje, umawiamy się na telefon za tydzień. Na koniec właścicielka lokalu rzuca: – Ale mniej niż 300 tys. zł nie wchodzi w grę.

[srodtytul]10 tys. zł i herbata[/srodtytul]

Skoro udało się wynegocjować rabat w Śródmieściu, bez ociągania dzwonię w sprawie oferty na Mokotowie. Do sprzedania jest 37-metrowe, jednopokojowe mieszkanie na ul. Bukietowej. – W bloku z cegły, wysokie na 280 m. Mieści się na trzecim, ostatnim piętrze – zachwala właściciel, który chce za mkw. lokalu nieco ponad 8,6 tys. zł. Cena całości – 320 tys. zł. Wydaje się, że to niezła oferta. Pytam jednak o rabat. Początek rozmowy jest bardzo dobry, bo właściciel od razu godzi się na negocjacje. Jednak na moje 300 tys. zł kręci nosem.

– To trochę za mało. Mieszkanie jest zadbane, estetyczne – wylicza zalety lokalu właściciel. – Żona podpowiada mi, że jest tu świetna komunikacja – dodaje.

Kiedy upieram się przy mojej propozycji, sprzedający próbuje dalej: – Mieszkania w tej okolicy kosztują 9,2 tys. zł za mkw. My proponujemy cenę niższą, zakładając, że to mieszkanie jest do własnej aranżacji przez kupującego – mówi właściciel i proponuje mi zakup „krakowskim targiem”, czyli za 310 tys. zł.

– Mnożąc 9,2 tys. zł za metr i odejmując 30 tys. zł na wykończenie według pani gustu, wychodzi 310 tys. zł – uzasadnia, ale nie zamyka całkiem furtki do większego rabatu. Opieram się, więc sprzedający dodaje: – Jeśli płaci pani gotówką, zapraszam na negocjacje do nas. Przy herbacie porozmawiamy o cenie – dodaje.

[srodtytul]Od ręki 14 tys. zł[/srodtytul]

Znacznie szybciej dostałam rabat na Ochocie. Za dwa pokoje przy ulicy Wiślickiej sprzedający chciał dostać 314 tys. zł. Mieszkanie ma 37 mkw., znajduje się na ósmym piętrze w dziesięciopiętrowym budynku, wybudowanym w 1970 r. w technologii rama H.

Właściciel reklamuje lokal: plastikowe okna, aneks kuchenny, łazienka z WC po remoncie, na podłodze parkiet dębowy.

Jestem przygotowana, że – aby dostać rabat – będę narzekać, że to wysoki blok, śmietniki wewnątrz, nie ma oddzielnej kuchni... Ale w ogóle nie muszę tego robić. Moja propozycja 300 tys. zł (czyli 8,1 tys. zł za mkw.) jest dla sprzedającego do przyjęcia. Stawia jednak dwa warunki.

– Musi pani zapłacić gotówką, a ja muszę się porozumieć z żoną w tej sprawie. Myślę jednak, że to cena do zaakceptowania – zakończył negocjacje właściciel.

[ramka]Oferty