W grobowcu przetrwała komora o wymiarach 5 na 4 m z podłogą z dębowych belek. Bryłę ziemi wraz z komorą o wadze 80 ton podniesiono dźwigami, umieszczono na kołowej platformie i przewieziono do laboratorium w Ludwigsburgu. Nad bryłą rozpięto namiot, pod którym archeolodzy kontynuowali wykopaliska.
Grobowiec zawiera szczątki kobiety, dziecka i biżuterię ze złota i z bursztynu. Zmarli należeli do najwyższej warstwy społecznej. Dr Nicole Ebenger-Rest przeprowadziła pod namiotem precyzyjne wykopaliska. Odkryła pozostałości tkaniny i pożywienia. Szczegółowej analizie poddane będą zęby kobiety i dziecka, co pozwoli określić ich wiek, dietę oraz stan zdrowia.
Dębina umożliwiła analizę dendrochronologiczną. Dęby ścięto w 609 roku p.n.e. Jest to najstarszy grób kobiety z książęcego rodu w świecie celtyckim, zarazem pierwszy znany celtycki grób z dębową komorą grobową, nieobrabowany przez 2620 lat.
Macierzystym obszarem kultury celtyckiej były południowo-zachodnie Niemcy, wschodnia Francja i Szwajcaria. W IV w p.n.e. Celtowie dotarli także na ziemie Polski. Wojownicy celtyccy w 387 roku p.n.e. zdobyli m.in. Rzym, a niespełna 100 lat później złupili gracką świątynię w Delfach.
