W tym programie badawczym biorą udział zespoły z francuskich uniwersytetów, politechnik oraz CNRS Centre National de la Recherche Scientifique.
Systematyczne rejestrowanie temperatury, opadów, siły wiatru i anomalii pogodowych rozpoczęło się na półkuli północnej w połowie XIX stulecia. Powstały wówczas stacje i sieci meteorologiczne. Jednak uczeni interesowali się klimatem, zwłaszcza jego anomaliami, już wcześniej. Naukowe zapiski dotyczące dziwnych, wyjątkowych zjawisk, opisujące je precyzyjnie, stają się już bardzo częste od początku XVIII stulecia. We Francji, którą naśladowano wówczas na całym kontynencie, zapiski takie zaczęło prowadzić Societe Royale de Medecine. Jego członkowie usiłowali ustalić związek między warunkami klimatycznymi a występowaniem chorób.
Pierwsza sieć stacji meteorologicznych przekazująca dane do jednego ośrodka liczyła 150 punktów rozlokowanych we Francji, Włoszech, Niemczech, Austrii, Stanach Zjednoczonych i na Madagaskarze. Trzy razy dziennie mierzono w nich temperaturę, ciśnienie, wilgotność, kierunek wiatru i zachmurzenie. Dane te przechowywane są we francuskiej Bibliotheque de lAcademie Nationale de Medecine. Właśnie do tych danych, dotychczas praktycznie bezużytecznych, zamierzają sięgnąć meteorolodzy.
Zostaną one porównane z zapiskami z tego okresu pochodzącymi z archiwów miejskich, szpitalnych, klasztornych, a także z zapiskami meteorologów amatorów zachowanych w archiwach 24 miast z Europy Środkowej i Wschodniej, między innymi z Berlina, Warszawy i Wilna.
Dane z XIX i XVIII wieku nie były gromadzone według tej samej metody, różnią się dokładnością, dlatego zostaną ujednolicone przez program symulacyjny uwzględniający warunki, w jakich w przeszłości zachodziły katastrofalne zjawiska pogodowe.
Na przykład naukowcy chcą ustalić, czy istniał związek między wybuchem w 1783 roku islandzkiego wulkanu Laki, a szczególnymi warunkami klimatycznymi, czy ten wybuch i towarzyszące mu anomalie pogodowe miały wpływ na jakość powietrza i stan zdrowia populacji Europy i Ameryki Północnej, czy w pierwszych tygodniach i miesiącach po erupcji śmiertelność była większa. Historyczne zapiski dotyczą między innymi mgieł zasnuwających niebo po wybuchu, zmienionego koloru Słońca, zapachu siarki w powietrzu itp.
Historyczne obserwacje zostaną porównane ze współczesnymi symulacjami komputerowymi dotyczącymi hipotetycznych wybuchów islandzkich i europejskich wulkanów. Dzięki tym danym z przeszłości, współczesne symulacje staną się mniej teoretyczne, będą powiązane z realiami niezbyt odległymi w czasie, sprzed 150 200 lat.
