Stanowisko znajduje się 35 km na zachód od Ismailiji, w północno-wschodniej części kraju. Wykopaliska prowadzi połączona misja Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego i słowackiej Aigyptos Fundation. Pracami zespołu kierują: Sławomir Rzepka i Jozef Hudec.
Początki osadnictwa w tym miejscu sięgają XVIII dynastii, około 3500 lat temu, ale materiał archeologiczny wskazuje, że twierdzę wzniesiono nieco później, w czasach XIX dynastii, mniej więcej 3200 lat temu. Strzegła ona ważnego strategicznego i handlowego szlaku między państwem faraonów a Palestyną i Syrią.
Przed rozpoczęciem wykopalisk naukowcy przeprowadzili badania geofizyczne. Georadar wykazał pod ziemią strukturę, którą archeolodzy zinterpretowali jako starożytną bitą drogę. Jednak spod łopat nie wychynęła droga, lecz zespół budynków gospodarczych przeznaczonych między innymi dla zwierząt. W podłodze największego z tych budynków tkwiło 20 kamiennych pachołków służących do przywiązywania wierzchowców. To unikalne znalezisko, podobne obiekty znane są tylko z egipskiego Qantir (stajnie królewskie) oraz stajnie służące zapewne także jako obory w Tell- el-Amarna.
Kamienie, do których wiązano konie, były zdobione, pokrywały je reliefy. Jest wśród nich wyobrażenie boga Ptaha. Na jednym z reliefów władca składa ofiarę. Zachowała się też płaszczyzna kamienna z rozwiniętą tytulaturą królewską. Tego rodzaju dostojna inskrypcja nie powinna znajdować się w stajni, dlatego archeolodzy przypuszczają, że do budowy i urządzenia stajni użyto materiału ze starszej, rozebranej świątyni, prawdopodobnie boga Atuma, zbudowanej przez Ramzesa II około 1200 lat p.n.e.
Przy murze twierdzy badacze odkopali dwa duże pomieszczenia o wymiarach 13 x 3,5 m. Twierdzą, że natrafili w tym miejscu na fragment koszar zajmowanych przez załogę fortecy. Za taką interpretacją przemawiają znaleziska wewnątrz tych pomieszczeń: żarna, piec, trzcinowa mata, duże gliniane naczynia zasobowe, ułamki amfor do wina, różne drobne narzędzia, w tym kościane igły służące do zszywania tkanin i skór.
