„Syberia" to dziennik podróżnika i album krajoznawczy w jednym. Na przełomie 1988 i 1989 r. znany polski podróżnik zawiązał grupę fascynatów, którzy mieli przeprawić się przez najtrudniejszy odcinek lodowej krainy.
Ubrani w specjalne szyte ubrania, w saniach ciągniętych przez renifery wyprawili się z serca Syberii – Jakucka. Punktem docelowym była wieś Ojmiakon we wschodniej Syberii. Jest uznawana za Biegun Zimna, czyli miejsce, gdzie zanotowano najniższą w historii temperaturę na terenie stale zamieszkanym przez ludzi. Mieli powtórzyć wyczyn pioniera Michaiła Staduchina, który w XVII wieku przebył taką samą trasę.
Była to nie tylko wyprawa sportowa, ale również w dużym stopniu polityczna. W międzynarodowym składzie mogła się odbyć tylko za zgodą władz sowieckich. Na fali pieriestrojki projekt, o którym marzył Pałkiewicz, stał się wreszcie możliwy.
Korzystając ze swoich znajomości, udało się Pałkiewiczowi przekonać Rosjan do projektu. Do wyprawy przygotowywał się rok. Zebrał grupę zaufanych podróżników, głównie z Włoch, ale też dwóch Rosjan – filmowca i fotografa dokumentujących wyprawę. Zapewnił transport, sprzęt i sponsorów, a Rosjanie dokumenty.
Stan zdrowia podróżników był stale kontrolowany przez lekarza i fizjologa, którzy pomagali leczyć odmrożenia. Jednocześnie prowadzili badania związane z aklimatyzacją człowieka w skrajnych warunkach.
