Jest to pierwsza tak obszerna monografia poświęcona przede wszystkim powojennej biżuterii, wytwarzanej przez cenioną, działającą ponad pół wieku warszawską spółdzielnię metaloplastyczną.
W trudnych czasach była czymś wyjątkowym, tu powstawały piękne, w miarę dostępne ozdoby ze srebra. Wykonywane je ręcznie w krótkich seriach, maksymalnie po sto sztuk. Niezwykłość ORNO polegała na tym, że każdy rzemieślnik mógł być jednocześnie projektantem i realizować własne twórcze pomysły. W spółdzielni, działającej w strukturach Cepelii, pracowali zresztą także artyści. Wyroby ORNO miały z reguły charakter autorski. Sygnowano je nie tylko znakiem kwadratu z wpisaną nazwą spółdzielni ORNO, ale od lat 50. również indywidualnymi monogramami projektantów i wykonawców.