Śpiewać jak Nina Simone

2 lipca w Sali Kongresowej piosenki zmarłej w 2003 roku Ni-ny Simone wykonają: Dianne Reeves, Lizz Wright i Angelique Kidjo, oraz córka Niny Simone, które ruszyły na światowe tournée pod hasłem „Sing the Truth – The Music of Nina Simone”. Tym występem szczycą się festiwale w Londynie, Sztokholmie i najważniejszy w Europie – North Sea Jazz w Rotterdamie. Mamy nawet więcej szczęścia, bo np. Holendrzy nie zobaczą Kidjo.

Jeszcze nie wiemy, jaki jest jego scenariusz, ponieważ trasa koncertowa rozpoczyna się w Warszawie. Można przypuszczać, że każda z gwiazd wystąpi sama, w duecie z Simone, a na koniec wszystkie zaśpiewają razem. Który z przebojów? Nina Simone miała ich wiele. Może zmysłowy „I Put a Spell on You”, rytmiczny „My Baby Just Cares for Me” czy dynamiczny „Love or Leave Me”, albo jeden z protest songów: „Four Women”, „Black is the Color” czy jeszcze silniejszy w swej wymowie „Strange Fruit”.

Każdą z tych piosenek Nina wykonywała po mistrzowsku i oryginalnie. Wydobywała z tekstu i muzyki (grała również na fortepianie) to, co najistotniejsze, wkładając w interpretację całe swoje serce.

Na pewno usłyszymy „Breakdown”, gospelowy song napisany dla matki przez Lisę Simone. Kto wątpi w talent córki, powinien sięgnąć po album „Simone on Simone”, na którym obdarzona mocnym, dźwięcznym głosem Lisa śpiewa m.in. przeboje „Love Me or Leave Me”, „Work Song” czy „Black is the Color of My True Love’s Hair”. A że doświadczenie w wykonywaniu różnorodnego repertuaru zdobyła na Broadwayu, potrafi porywać publiczność. To dobrze, że nie próbuje naśladować matki. Nie ma też charakterystycznej chrypki, która by ją do niej upodobniła.

Głos Simone towarzyszy nam nieustannie w filmach, na składankach, w stacjach radiowych. Po jej nagrania sięgają didżeje, samplując je lub miksując. Niestety, są i takie produkcje, które wołają o pomstę do nieba. Choćby te na płycie „Nina Simone Remixed & Reimagined”.

A jednak jej interpretacji nie da się zapomnieć. Była wyjątkowa. Jako pierwsza wokalistka łączyła różne style z godną podziwu swobodą. Uważana była za artystkę jazzową dzięki ciekawej grze na fortepianie, ale silniejsze w jej stylu były elementy bluesa, soulu, folku, r’n’b i gospel. Dzięki temu stała się prekursorką nowoczesnego stylu śpiewania, który reprezentują dziś takie wokalistki, jak Cassandra Wilson, Erykah Badu, Lauryn Hill czy Mary J. Blige. Każda z nich, w jakimś stopniu, czerpała z twórczości Niny Simone.

Pokazała również, że muzyka, a wokalistyka w szczególności, nie tylko dostarcza wrażeń estetycznych, ale też może mieć wyraźne społeczne i polityczne przesłanie. Ci, którzy byli na jej koncercie w Sali Kongresowej w 1997 r., pamiętają zapewne, jak żegnała się z publicznością walczącym gestem zaciśniętej pięści uniesionej ku górze.

Koncert w Warszawie będzie nie tylko hołdem dla wielkiej artystki, ale także dla sztuki interpretacji. Celowo dobrano różne głosy i różne style śpiewaczek. Dianne Reeves, najbardziej jazzowo śpiewająca w tym gronie, zaprezentuje bogatą barwę głosu i odrobinę sztuki aktorskiej. Młoda Lizz Wright jest uosobieniem subtelnej zmysłowości, jej śpiew i uroda są wprost magiczne. Pochodząca z Beninu Angelique Kidjo ma we krwi to, co Nina Simone tak dobitnie podkreślała – żywioł „czarnej muzyki”.

Prezentacja tylu sław w jednym programie jest ewenementem, ale dziś festiwale muszą organizować koncerty specjalne, żeby przyciągnąć publiczność, która już wszystko słyszała. Czy żadnej z wokalistek nie zadrży głos, kiedy będzie musiała się zmierzyć z mitem wielkiej Niny?

[ramka][b]Festiwal pod znakiem awangardy[/b]

Co w jazzie dziś ciekawego? Odpowiedź przyniosą koncerty Warsaw Summer Jazz Days, które zaczynają się dziś w klubie Powiększenie. Kolejne będą już w Sali Kongresowej.