Sobotnia prapremiera „Opery kolejowej" w niezwykłej scenerii Dworca Kijowskiego była koprodukcją polsko-rosyjską, przygotowaną przez Komunę Warszawa i moskiewski Liqud Theatre. To rodzaj happeningu muzyczno-teatralnego, który wpisał się w wieczorny rytm życia starej stacji kolejowej.
Spektakl składał się z trzech części. Pierwsza – napisana na kanwie rozkładu jazdy moskiewskich pociągów – rozegrała się na zaimprowizowanej scenie pod tablicą z rozkładem jazdy. Libretto to ledwie kilka zdań o podróży, przemijaniu, miejscach, których szukamy. Śpiewała Olga Mysłowska, która skomponowała też partie chóru. – Jeżeli muzykę poważną usłyszymy w niespodziewanym miejscu, robi niesamowite wrażenie – powiedziała „Rz" po występie.
Życie jak sztuka
Część druga rozegrała się w holu głównym; tu aktorzy i wolontariusze wmieszali się w tłum i odgrywali scenki pantomimiczne. Zwykłe życie zmieszało się ze sztuką. – Czemu tak biegają? – zagadnął mnie przypadkowy podróżny. – Pewno perony pomylili. To się często zdarza.
Część trzecia rozegrała się na peronie w rytm specjalnie skonstruowanych na tę okazję instrumentów. To rodzaj wielkich jednostrunowych basów, z których dźwięk wydobywał się z głośników peronowych. W finale na peron wjechały dwa pociągi, z których wysypała się grupa zdziwionych podróżnych.
W trakcie marcowej prezentacji polskiego teatru specjalnie przygotowanej przez Instytut Adam Mickiewicza na festiwal „Złota maska" największe zainteresowanie wzbudziły jednak spektakle rozliczeniowe, przede wszystkim „(A)polonia" Krzysztofa Warlikowskiego.
