W obronie najsłabszych

Zrealizowane przez nią w ramach tego projektu 3 filmy dokumentalne (m.in. „Confronting the Pandemics", w którym razem z Salmą Hayek podróżuje po Ameryce Pd., prezentując historie ludzi noszących brzemię AIDS) otrzymały liczne nagrody. Ashley Judd wspiera też aktywnie dziewięć innych organizacji, głównie skupiających się na poprawie opieki medycznej w krajach rozwijających się. O ile jednak aktywność charytatywna stawia ją w jednym rzędzie z Angeliną Jolie, o tyle na polu relacji rodzinnych życiorys Jolie to niemal bajka w porównaniu do przeżyć Judd. W wydanej w maju 2011 r. autobiograficznej książce „All That Is Bitter and Sweet" Ashley wyznaje m.in., że w dzieciństwie była molestowana seksualnie przez partnera matki.

Rodzice aktorki rozwiedli się, gdy ta miała 4 lata. Naomi Judd wraz z córkami – Ashley i pochodzącą z wcześniejszego związku Wynonną – rozpoczęła tułaczkę po kraju. Zanim Ashley poszła na studia, aż 12-krotnie zmieniała szkołę. Stabilizacji nie pomogła nagła kariera w branży muzycznej, którą Naomi z Wynonną rozpoczęły w 1983 r. jako zespół country The Judds. W swojej biografii Ashley twierdzi, że matka zostawiła ją samą sobie i w ogóle nie interesowała się problemami 15-letniej córki. Aktorka wspomina też szokujące sceny, jakich była świadkiem mieszkając z matką, m.in. gdy ta celowała do jednego ze swoich chłopaków z broni. Po studiach Ashley wyjechała do Japonii, by próbować sił w modellingu. Jednak to, co miało oderwać ją od traumatycznej przeszłości, tylko pogorszyło sytuację. Molestowanie w tej branży okazało się powszechne, a jakby tego było mało, dziewczyna stała się ofiarą gwałtu.

Autobiografia jest efektem terapii, którą Ashley Judd rozpoczęła dwa lata temu, lecząc się z depresji i współuzależnienia. Do poddania się kuracji namówił ją mąż, szkocki kierowca wyścigów NASCAR, Dario Franchitti, z którym związana jest od ponad 13 lat. Dario zapewne jest zadowolony z metod i skutków leczenia żony, lecz jej matka chyba niespecjalnie... Tytułowy bohater norweskiego dokumentu „Gunnar szuka Boga" to przykładny ojciec dość zamożnej rodziny, który na pierwszy rzut oka ma wszystko, czego potrzeba do szczęścia. Wygodny dom z dużym ogródkiem, samochód, dobrej klasy sprzęt, spokojne, poukładane życie. I choć wydaje się, że Gunnar nie ma większych powodów do zmartwień, to jednak daleko mu do pełni samozadowolenia. W tym wygodnym świecie, w którym za pieniądze można kupić praktycznie wszystko, wszechobecny brak duchowości staje się na dłuższą metę nie do zniesienia.

Brak obecności Boga rodzi wewnętrzny niepokój, a poczucie duchowego wypalenia skłania do przemyślenia swojego życia i próby znalezienia odpowiedzi na kilka fundamentalnych pytań. Gunnar decyduje się na wyjazd do pierwszego chrześcijańskiego klasztoru w Egipcie, by tam właśnie postarać się odnaleźć zaginioną w sobie duchowość. W ciszy, skupieniu i spokoju, razem z ekipą filmową pragnie poczuć i zrozumieć pierwiastek boski.

W klasztorze bierze również udział w codziennym życiu mnichów, poznaje ich punkt widzenia świata, stosunek do Boga, samotności oraz śmierci. Dzięki temu może spojrzeć z dystansem na duchowość Zachodu i zakwestionować sposób, w jaki zorganizowane jest życie oraz religia w jego świecie. Ale czy podpatrzone w Egipcie zasady życia, oparte na medytacji i modlitwie, mogą być lekarstwem, którego potrzebuje Gunnar? Czy po powrocie do domu uda mu się zmienić swoje życie? Czy wyprawa do klasztoru okaże się tylko ciekawą przygodą, bo doświadczeń zdobytych na pustyni nie da się przeszczepić w świecie Zachodu? W obronie najsłabszych Poszukując sensu życia