Zakon PC przejmuje władzę

Rz: Kiedy wróci pan do Polski?

Kazimierz Marcinkiewicz, były premier: Zakładałem, że stanie się to latem 2009 roku.

To nie pomoże pan rządowi w przygotowaniach do Euro 2012?

Nie mówię: nie. Będąc w Londynie, mogę wspierać rząd, doradzać mu. Podobnie jak inne osoby, które kochają piłkę – Jan Krzysztof Bielecki, Jerzy Buzek, Zbigniew Boniek, Jan Tomaszewski. Możemy wspomóc rząd w działaniach, i to nie tylko promocyjnych.

Rola swoistego ambasadora Euro 2012 była tą propozycją, jaką panu złożył premier Donald Tusk?

Tak. To nie jest jeszcze decyzja ani konkretna propozycja, ale wspólnie zastanawialiśmy się w szerszym gronie, jak powinno wyglądać wykorzystanie tych mistrzostw do promocji Polski i jak wykorzystać europejskie doświadczenia.

W Platformie znajduje pan lepszych partnerów do rozmowy niż w PiS?

Na temat sportu na pewno. Tu zrozumienie większości liderów jest dużo większe.

A pomaga pan kolegom z PiS?

Mam przyjaciół i znajomych w PiS, z wieloma utrzymuję stały kontakt. Ale zdaję sobie sprawę, że po moim wystąpieniu z partii utrzymywanie bliskich kontaktów nie jest łatwe. Tym bardziej że wiele środowisk PiS liczyło na moje zaangażowanie i takie działania, które modernizowałyby to ugrupowanie.

Pomoże pan Kazimierzowi M. Ujazdowskiemu i Pawłowi Zalewskiemu odnaleźć się w rzeczywistości poza-PiS-owskiej, jeżeli zostaną z partii wyrzuceni?

Chciałbym, by nie zostali usunięci z PiS.

Rozumie pan ich postulat reformy PiS?

Oczywiście! W PiS zawsze podejmowało się decyzje podczas obrad Komitetu Politycznego. Dochodziło do burzliwych dyskusji, czasem nawet do ostrych kłótni. Ale cały czas był twórczy ferment. I to nie była dyskusja pomiędzy Kaczyńskim a Przemysławem Gosiewskim, Markiem Kuchcińskim, Jolantą Szczypińską. Tylko pomiędzy prezesem a nami, zażarcie uczestniczyli w niej Ludwik Dorn, Kazimierz Ujazdowski, Marek Jurek i Jerzy Polaczek. Później to się zmieniło. Posiedzenia komitetu były coraz rzadsze i sprowadzały się do wystąpień prezesa. Po prostu premier Jarosław Kaczyński wybrał inną metodę kierowania partią.

To była metoda, w której dwóch moich przyjaciół (choć jak dowiedziałem się z gazety, jeden z nich uważa się już za byłego mojego przyjaciela), czyli Adam Bielan i Michał Kamiński, ma stały dostęp do prezesa Kaczyńskiego. I to oni prowadzą dyskusje polityczne, ustalają strategię partii i wpływają na decyzje. A choć nie ponoszą odpowiedzialności, bo nie ma ich w Komitecie Politycznym, to są najważniejszymi po prezesie osobami w partii.

Czy to doprowadziło wiceprezesów do takiego kroku?

Musiało. Ale żeby była jasność: Bielan i Kamiński są mistrzami politycznego PR. Dziś w Polsce nie mają sobie równych. To nie ulega wątpliwości. Tylko że jednocześnie oni bardzo często wykorzystują tę swoją umiejętność przeciwko interesom państwa. Tak było ze sporem między prezydentem Lechem Kaczyńskim a Radosławem Sikorskim wywołanym przez Michała Kamińskiego. Na całym świecie politycy umawiają się poprzez swoje sekretariaty. Zresztą ja też, będąc premierem, nie poszedłem na spotkanie z prezydentem. I nikt o tym nie wiedział. Może dlatego, że Kamiński nie był wtedy ministrem u prezydenta. On tę historię z Sikorskim wykorzystał, by podnieść rangę prezydenta i poniżyć ministra. Ale to Polsce korzyści nie przyniosło.

Paweł Zalewski twierdzi, że w kampanii Bielan i Kamiński posunęli się za daleko, przeciągając na stronę PiS Nelly Rokitę, co doprowadziło do kryzysu w jej małżeństwie.

To są szatańskie, diabelskie pomysły Kamińskiego, z którymi ja absolutnie się nie zgadzam. Są granice w życiu publicznym. Niestety on i Bielan często je przekraczają.

Kaczyński tłumaczy, że musi zmienić styl rządzenia, bo w partii panowało rozmemłanie. Mówi, że czasem miał związane ręce i niektóre decyzje personalne blokowali pewni politycy PiS, z których zdaniem musiał się liczyć.

Są osoby, które w sprawach doboru personalnego nie powinny się wypowiadać. Niektórzy po prostu nie mają do tego ręki. Dokonana przez premiera Kaczyńskiego zamiana w MSWiA Ludwika Dorna na Janusza Kaczmarka najlepiej świadczy o „umiejętności” doboru ludzi.

Prezes mówił językiem lat 90. Rzucił śmieszny zarzut o zagrożeniu demokracji, a jeszcze miesiąc temu był premierem

Sytuacja byłych wiceprezesów jest jeszcze do uratowania?

Życzyłbym tego PiS. Środowiska konserwatywne są bardzo potrzebne Polsce. PiS przestaje jednak być partią konserwatywną, a staje się ludową. Jeśli konserwatyści będą usuwani z PiS, to ten nurt znajdzie gdzie indziej miejsce na scenie politycznej. Dziś partią liberalno-konserwatywną jest PO.

Konserwatyści z PiS pójdą do PO?

Nie wiem.

Pan przystąpi do PO?

Nie wiem. Na razie od trzech miesięcy jestem bezpartyjny i dobrze mi z tym.

A może odrodzi się Przymierze Prawicy, z którego wywodzi się pan, Ujazdowski, Zalewski, Polaczek?

Jeśli nadal polityka PiS będzie tak wyglądała jak teraz, to bardzo możliwe, że nie będzie innego wyjścia.

Zakon PC przejął władzę w PiS?

Tak. Zakon, do którego przystąpili także inni, którzy wcześniej nie należeli do PC. Zwróćmy uwagę na miniony kongres. Kaczyńskiego poparło 85 procent delegatów. Nie było więc niespodzianek. Choć może niespodzianką było wystąpienie prezesa, jak zwykle bardzo dobre, ale ponownie niezawierające odpowiedzi ani na wewnętrzne problemy PiS, ani na problemy Polski.