9. Rozszerzenie UE. Czy opowiada się Pan za rozszerzeniem UE na nowe kraje (jeśli tak to jakie? np. Ukrainę, Mołdowę, Gruzję, Turcję), nawet kosztem zmniejszenia funduszy strukturalnych dla Polski w przyszłości?
9. Nie mamy przesłanek do zamknięcia Unii, natomiast trzeba zachować daleko posuniętą rozwagę w planowaniu dalszego poszerzania. Nie jest tu najważniejszym argument możliwego zmniejszenia środków dla Polski. Naszą polską troską powinno być jak najlepsze wykorzystanie już teraz dostępnych środków, abyśmy stali się państwem wysokorozwiniętym, państwem bogatych obywateli, którzy już nie będą potrzebować dalszego wsparcia. Perspektywa wstąpienia Turcji do UE to w dużym stopniu wola tego państwa, które nie spieszy się do członkostwa. Ukraina to dzisiaj wielka niewiadoma, w najlepszym razie to około 10-letnia droga dochodzenia do spełnienia norm i standardów. Mamy już doświadczenia z Bułgarią, Rumunią i Chorwacją, które muszą dostarczyć stosownych wniosków. Państwa kandydujące lub aspirujące też będą przyglądać się do jakiej Unii miałyby wstąpić.
Unia powinna być otwarta na nowe państwa, aczkolwiek realizm jest bardzo ważny.
10. Polityka wschodnia i polityka obronna. Jakie powinny być polskie priorytety w sprawie wspólnej polityki wschodniej Unii Europejskiej?
10. Unia potrzebuje własnej polityki obronnej, zdolności do obrony swojego terytorium i każdego państwa w ramach sojuszu NATO. Widzimy jak opornie idzie ustalanie wspólnej polityki zagranicznej, uzgodnienie ewentualnych sankcji czy zwiększenie budżetu wspólnotowego. Przewodniczący PE Martin Schulz tę sprawę podniósł na szczycie w grudniu 2012 roku. Odpowiedzi na to nie słyszałem. Wspólny potencjał obronny, armia, system dowodzenia, to odległa perspektywa.
Partnerstwo Wschodnie nie przyniosło sukcesu, pomimo obiecującego początku. Szczyt w Wilnie był tego dowodem.
11. Polityka demograficzna. Jaka powinna być odpowiedź państwa i instytucji UE na pogarszająca się sytuacje demograficzną Polski? Obecnie UE nie ma kompetencji w tej dziedzinie. Czy powinno się to zmienić, czy pozostawić na poziomie krajowym?
11. Odpowiedziałem już wcześniej.
12. Prawo rodzinne. Czy Unia Europejska powinna uzyskać większe kompetencje w obszarze prawa rodzinnego? (dziś Bruksela nie może narzucić niczego krajom członkowskim w tej sprawie). Czy jest Pan za liberalizacja i ujednoliceniem prawa dotyczącego zawierania małżeństw przez pary homoseksualne we wszystkich krajach członkowskich UE? Czy to samo powinno dotyczyć kwestii aborcji?
12. Unia Europejska ma wystarczające kompetencje w kwestiach prawa rodzinnego. Nie powinniśmy państwom narzucać szczególnych rozwiązań, bowiem siła i jedność Unii tkwi w szacunku dla różnorodności. Są podstawowe dokumenty, począwszy od Karty Praw Podstawowych, które należy w Polsce ratyfikować i stosować. Prawo rodzinne i prawa kobiet to wręcz kwestia cywilizacyjna. Głos kobiet w sprawie aborcji powinien być szczególnie ważny, ale każde z państw nadal winno te sprawy regulować. Potrzebne jest prowadzenie edukacji seksualnej, potrzebna jest rozwinięta opieka medyczna, upowszechnianie wiedzy i osiągnięć naukowych w dziedzinie macierzyństwa i rodziny. Nade wszystko potrzebna jest realna polityka prorodzinna, konsekwentna i zrozumiała.
Jestem przeciw wspólnotowemu prawu dotyczącemu zawierania małżeństw przez pary homoseksualne. Niech każde państwo samo ro rozwiązuje we własnym zakresie. Jestem natomiast zwolennikiem związków partnerskich. Idei tej proszę nie utożsamiać z małżeństwami, zwłaszcza homoseksualnymi.