Z miernotą, która potrzebowała systemu korupcyjnego, żeby poczuć, że coś w życiu znaczy, niemal minął się w drzwiach były świetny piłkarz i zdolny trener. Mistrz pierwszego wrażenia, który miał wystarczająco dużo talentu, by iść prostą drogą, ale – jak wszystko wskazuje – wolał pójść na skróty.
Wdowczyk to nie tylko najbardziej znana postać ze stu kilkunastu zatrzymanych w aferze korupcyjnej, ale też najlepszy przykład na to, jak działała atmosfera przyzwolenia na oszustwa, w której dusi się polski futbol.
Ta atmosfera panuje nadal, mimo aresztowań i procesów. Wiele wskazuje na to, że przed tygodniem piłkarze Zagłębia Sosnowiec i ŁKS umówili się na wynik 1: 3, aby zarobić na zakładach bukmacherskich.
Za dwa tygodnie Polski Związek Piłki Nożnej zbiera się na zjeździe poświęconym korupcji. Pozostaje wierzyć, że nikomu nie przyjdzie do głowy przywoływanie pomysłu abolicji. Jedyna uchwała, jaka miałaby sens, to ogłoszenie moralnego bankructwa całego środowiska.
Oczywiście jest jasne, że bankructwa nikt nie ogłosi, tak jak nie mają sensu kolejne wezwania do prezesa PZPN Michała Listkiewicza, by jako szef firmy, która latami oszukiwała klientów, ustąpił ze stanowiska. Po pierwsze, prezes jest do tego niezdolny. Po drugie, po bankructwie trzeba by znaleźć kogoś, kto zajmie się masą upadłościową, a kandydaci na syndyków są albo śmieszni, albo straszni.
