Wyniki niedzielnych wyborów są jednak ostrzeżeniem - paradoksalnie zarówno dla niego samego, jego partii (Kosowska Partia Demokratyczna) jak i dla instytucji zachodnich wciąż uważających najmłodsze państwo Europy za przedmiot swojej wielkiej troski.
Thaci i jego partia wybory wygrali, ale zwycięstwo ruchu uważanego za twórcę niepodległości ledwie 3 punktami procentowymi to tak naprawdę ostrzeżenie. Tym bardziej, że do urn poszło zaledwie 43 proc. wyborców. Nie było już - jak tuż po uzyskaniu niepodległości - morza flag:kosowskich, albańskich, amerykańskich i unijnych. Nie było wielkiej euforii, choć nie było też tylu nadużyć, na które oko musieli przymykać obserwatorzy jeszcze w 2010 r. (jeśli nie liczyć np. oddawania głosów w imieniu członków rodziny, ale wykorzenienie tego obyczaju na prowincji wydaje się prawie niemożliwe).
Do pozytywów obecnych wyborów zapisać trzeba też zmianę stanowiska Serbii. Tym razem Belgrad nie namawiał żyjących w Kosowie Serbów (oficjalnie: pod albańską okupacją) do bojkotu, a wręcz przekonywał ich do stworzenia własnej listy i silnej reprezentacji w parlamencie w Prisztinie. Chyba jeszcze bez większego sukcesu, bowiem do urn poszła znikoma mniejszość kosowskich Serbów, ale pierwsze lody zostały przełamane.
Tym co powinno zaniepokoić Thaciego jest przede wszystkim fakt, że rodacy z wolna zapominają o bohaterskiej przeszłości zarówno jego, jak i jego towarzyszy walki, za to coraz częściej wypominają im grzechy: polityczną zachłanność i skłonność do zagarniania władzy, kiepskie umiejętności menedżerskie i niestety „lepkie ręce". Poziom korupcji w Kosowie jest niepokojąco wysoki, a jego skala zadziwiająca. Status jednego z najuboższych państw Europy z 30 proc. bezrobociem to też nie powód do chwały.
Obserwatorzy sytuacji politycznej na Bałkanach ze zdziwieniem śledzili np. historię budowy (niespecjalnie zresztą potrzebnej) Autostrady Patriotycznej łączącej Kosowo z Albanią. Pochłonęła ona 60 proc. rocznego budżetu kraju, a zlecenie budowy dla amerykańskiej firmy Bechtel (po usilnym lobbingu byłego ambasadora USA w Prisztinie) otacza wiele podejrzanych niejasności.
