Pisemna interpretacja bez przeprowadzenia dowodów

Udzielając odpowiedzi na pytanie podatnika dotyczące interpretacji prawa podatkowego, organ podatkowy nie może wykroczyć poza zakres pytania i prowadzić postępowania dowodowego

Aktualizacja: 26.11.2007 12:31 Publikacja: 25.11.2007 10:47

Pisemna interpretacja bez przeprowadzenia dowodów

Foto: Rzeczpospolita

Tak orzekł WSA w Łodzi 6 listopada 2007 r. (I SA/Łd 593/07)

.

We wniosku o pisemną interpretację spółka pytała o możliwość zaliczenia długu nabywanego przedsiębiorstwa do jej kosztów uzyskania przychodów. Aby było to możliwe, dług musi być funkcjonalnie związany z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz uwzględniony w cenie nabycia. Zdaniem spółki oba te warunki spełniono. Nabyte przez spółkę przedsiębiorstwo było zadłużone wobec zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Dług został uwzględniony w cenie nabycia.

Organ podatkowy nie zgodził się z tym stanowiskiem. Przede wszystkim zakwestionował istnienie związku funkcjonalnego między zadłużeniem nabywanego przedsiębiorstwa i prowadzeniem działalności gospodarczej. Ponadto, badając stan faktyczny przedstawiony we wniosku, samodzielnie dokonał ustaleń faktycznych, innych od tych, które przedstawiła spółka. Na tej podstawie uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Spółka wniosła skargę do WSA.

Sąd uchylił decyzję. Stwierdził, że organy podatkowe rażąco naruszyły przepisy postępowania. Występując do organu podatkowego o interpretację przepisów prawa podatkowego, to podatnik przedstawia stan faktyczny. W razie wątpliwości organ może zwrócić się jedynie o przedstawienie dodatkowych ustaleń. W tej sprawie organ podatkowy przeprowadził postępowanie dowodowe (przez co wyszedł poza zakres pytania podatnika), co zdaniem sądu jest niedopuszczalne.

Magdalena Napieralska Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową Deloitte

Moim zdaniem omawiany wyrok jest w pełni uzasadniony i potwierdza oczywistą, językową, logiczną i celowościową wykładnię przepisu ordynacji podatkowej, zgodnie z którą indywidualna interpretacja wydawana jest w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika. Ratio legis instytucji wiążących interpretacji podatkowych jest bowiem umożliwienie podatnikowi uzyskania wiążącego stanowiska organów podatkowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w konkretnej sprawie, a nie zapewnienie ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego przez organy podatkowe. W konsekwencji instytucja ta została skonstruowana tak, że podatnik przedstawia w sposób wyczerpujący stan faktyczny, a organ podatkowy nie weryfikuje tego, tylko potwierdza, jak należy w opisanym stanie faktycznym prawidłowo dokonać wykładni i zastosować podatkowe normy prawne. Oczywiście nie wyklucza to możliwości ustalenia, czy podatnik, który uzyska wiążącą interpretację, może się na nią powoływać w ewentualnym sporze z organami podatkowymi. Jeżeli organy wykażą, że przedstawiony przez niego stan faktyczny jest niezgodny z rzeczywistością, interpretacja nie może w żaden sposób „chronić” podatnika. Jednak ustalenie takie powinno być dokonane podczas odrębnego postępowania podatkowego, które proceduralnie jest niezależne od postępowania, w wyniku którego wydawana jest wiążąca interpretacja. Oczywiście w razie jakichkolwiek wątpliwości co do poszczególnych elementów stanu faktycznego organ podatkowy ma prawo wezwać podatnika do ich wyjaśnienia, ale nie powinien w postępowaniu interpretacyjnym rozstrzygać, czy wyjaśnienia takie są zgodne z prawdą.

Konkludując, komentowany wyrok zasługuje na uwagę z dwóch powodów: po pierwsze dotyczy stosunkowo często spotykanej i błędnej praktyki organów podatkowych, które bezpodstawnie kwestionują lub dokonują zmian w opisie stanu faktycznego w postępowaniu interpretacyjnym, a po drugie jest inspiracją do rozważań, gdzie kończy się wyjaśnianie wątpliwości co do sposobu przedstawienia stanu faktycznego, a zaczyna jego weryfikacja przez organ podatkowy.

Tak orzekł WSA w Łodzi 6 listopada 2007 r. (I SA/Łd 593/07)

We wniosku o pisemną interpretację spółka pytała o możliwość zaliczenia długu nabywanego przedsiębiorstwa do jej kosztów uzyskania przychodów. Aby było to możliwe, dług musi być funkcjonalnie związany z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz uwzględniony w cenie nabycia. Zdaniem spółki oba te warunki spełniono. Nabyte przez spółkę przedsiębiorstwo było zadłużone wobec zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Dług został uwzględniony w cenie nabycia.

Pozostało 83% artykułu
Konsumenci
Pozew grupowy oszukanych na pompy ciepła. Sąd wydał zabezpieczenie
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Sądy i trybunały
Dr Tomasz Zalasiński: W Trybunale Konstytucyjnym gorzej już nie będzie
Konsumenci
TSUE wydał ważny wyrok dla frankowiczów. To pokłosie sprawy Getin Banku
Nieruchomości
Właściciele starych budynków mogą mieć problem. Wygasają ważne przepisy
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Prawo rodzinne
Przy rozwodzie z żoną trzeba się też rozstać z częścią krów