Tak wynika z [b]wyroku WSA w Kielcach z 25 września 2009 r. (I SA/Ke 299/09)[/b]Występując o interpretację, podatnik może pytać jedynie o własną sytuację prawnopodatkową, a nie o sytuację innych podatników, do których jego czynności się odnoszą[/ramka]
[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]
Spółka wystąpiła o wydanie interpretacji dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kary umownej. Twierdziła, że zapłacona kara jest kosztem, bo została poniesiona w związku z zabezpieczeniem źródła przychodu spółki. Nie znajdzie zatem zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=37900100D8861DF0153642FC91812062?id=115893]podatku dochodowym od osób prawnych[/link]. Kara nie jest wynikiem wad wykonanych usług reklamy szczegółowo określonych umową o współpracy, mimo że zawarcie tej umowy było uzależnione od porozumienia, na podstawie którego kara została nałożona (w sprawę zaangażowane były trzy spółki).
Innego zdania były jednak organy podatkowe. Spółka nie zgodziła się z tym rozstrzygnięciem i wniosła skargę do sądu.
[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]