Oczywiście priorytetem jest uporanie się z zawirowaniami. Konieczne jest, aby banki centralne w jak najkrótszym terminie przywróciły sprawne funkcjonowanie rynków pieniężnych i kredytowych. Musi to się jednak łączyć z odpowiednią polityką – także dotyczącą regulacji sektora finansowego – mającą na celu ochronę długoterminowego funkcjonowania gospodarki europejskiej.
W „Regionalnej perspektywie ekonomicznej” dla Europy, która zostanie opublikowana 12 listopada, MFW podkreśla kilka kluczowych wyzwań, przed którymi stoją osoby podejmujące najważniejsze decyzje. W tym kontekście pierwszym krokiem, służącym długoterminowemu zachowaniu dobrej kondycji gospodarki, jest poprawa jakości prywatnych i publicznych struktur nadzoru w taki sposób, by gospodarka Europy mogła w dalszym ciągu ciągnąć korzyści z finansowych innowacji bez narażania się na zbyt wielkie ryzyko. Drugim jest przywiązywanie odpowiedniej wagi do konsolidacji finansowej oraz reform strukturalnych, obejmujących wzmocnienie systemów finansowych.
Obecna sytuacja na rynkach jest w tej chwili największym zagrożeniem dla gospodarczego wzrostu, dlatego właśnie jej opanowanie musi być priorytetem. Międzynarodowy Fundusz Walutowy, zresztą nie jako jedyny, ostrzegał od jakiegoś czasu, że możliwość wystąpienia takich zawirowań narasta. Jednak obecna skala, oraz zasięg tego zjawiska pokazują, jak trudno jest precyzyjnie określić ryzyko wynikające z innowacji finansowej. Jeśli spojrzymy na problem z szerszej perspektywy, niezaprzeczalnie zarówno innowacje finansowe jako takie, jak i integracja europejska po pewnym czasie przyniosły znaczące korzyści. Są one dzisiaj najbardziej widoczne w szybkiej konwergencji dochodów wśród krajów Europy, gdzie kwitnie gospodarka rynkowa.
Z tego właśnie powodu reakcja na obecny kryzys powinna być bardzo wyważona. Prywatne i państwowe struktury nadzoru muszą zrobić większy wysiłek aby dotrzymać kroku innowacji. Modele oceny ryzyka oraz zarządzanie ryzykiem rynku i płynności powinny zostać ulepszone. Istnieje także potrzeba odbudowy zaufania wśród inwestorów, z tym że proces ten powinien odbywać się w sposób dużo bardziej przejrzysty. Także sieci zabezpieczeń finansowych, jak też i mechanizmów postępowania w sytuacjach kryzysowych muszą stać się skuteczniejsze, tak aby działały również ponad granicami.
Niemniej jednak, choć wstrząsy finansowe istotnie zaszkodziły także Europie, szersza perspektywa pokazuje, że wiele, jeśli nie większość gospodarek europejskich, nie zdołała jeszcze w pełni finansowej innowacji. Dlatego reakcja musi być odpowiednio wyważona i powinna wziąć pod uwagę reformy mające na celu wzmocnienie konkurencji w systemach finansowych i usunięcie przeszkód na drodze ponadgranicznej integracji oraz rozwoju nowych kanałów pośrednictwa finansowego. Sekurytyzacja – podstawa, wykorzystania synergii między pośrednictwem bankowym i rynkowym – w większości krajów europejskich jest ciągle jeszcze w stadium zarodkowym i ostatnie wydarzenia nie powinny się odbić na jej rozwoju.Oprócz wyzwań, stojących dzisiaj przed systemem finansowym Europy, w centrum programu politycznego musi znaleźć się tak w najbliższej, jak i dalszej perspektywie konsolidacja fiskalna oraz reformy strukturalne. Może najważniejszym wyzwaniem jest pokonanie instynktownych przyzwyczajeń nie tylko do braku działania, ale też i błędnego postępowania w pomyślniejszych czasach, jak choćby powtarzające się co jakiś czas rozdawnictwo w przypadku, gdy tylko pojawi się nieoczekiwana nadwyżka budżetowa.
