Finanse UE: brytyjski falstart

Dziś Wielka Brytania zamierza opublikować list płatników netto do kasy UE wzywający do realnego zamrożenia przyszłego wieloletniego unijnego budżetu na lata 2014 – 2020.

Na razie to jednak propagandowa klapa. Według informacji "Rz" z 13 krajów początkowo popierających brytyjskie stanowisko pod listem podpisze się prawdopodobnie tylko pięć. A więc poza Wielką Brytanią także Francja, Niemcy, Holandia i Finlandia.

[srodtytul]Złe wrażenie[/srodtytul]

– Angela Merkel, Nicolas Sarkozy, ja oraz kilku innych partnerów opublikujemy tekst z naszymi celami. Wszystkie kraje zaciskają pasa, by redukować deficyty. Europa także nie może od tego uciec – powiedział David Cameron na konferencji prasowej po szczycie UE w Brukseli.

– Brytyjczycy rozegrali to fatalnie i zrazili wiele krajów do siebie. Od początku było widać, że chodzi im tylko o zachowanie rabatu – mówi nam jeden z unijnych dyplomatów. Rabat brytyjski to upust w składce do budżetu UE, który wywalczyła w latach 80. premier Margaret Thatcher. Argumentem był fakt, że Wielka Brytania więcej wpłaca do wspólnej kasy, niż z niej otrzymuje, a mając niewielki sektor rolniczy, w małym stopniu korzysta z dotacji dla rolnictwa. Rabat to ok. 4,6 mld euro rocznie.

Inny polityk dodaje, że wielu mniejszym krajom płatnikom netto nie podobało się, że David Cameron najpierw ustalił wszystko z Angelą Merkel i Nicolasem Sarkozym, a potem innym pokazywał gotowy list. Początkowo wśród sygnatariuszy wymieniano także Szwecję, Austrię, Włochy, a nawet Czechy, Estonię czy Irlandię. Ostatecznie według naszych informacji kraje te postanowiły nie dołączyć do inicjatywy.

[srodtytul]Jak zmniejszyć wydatki[/srodtytul]

W liście – to dobre dla Polski jako znaczącego beneficjenta unijnych funduszy – nie ma mowy o cięciach w budżecie i nie jest podana konkretna liczba. Początkowo Cameron chciał wpisania wskaźnika 0,85 proc. dochodu narodowego brutto (DNB), ale na to nie zgodziła się Merkel. W tekście znalazło się więc powiązanie wydatków po 2013 roku z obecnymi i stopą inflacji. Fragment listu, do którego dotarła "Rz", mówi o tym, że punktem wyjścia dla wydatków po 2013 roku (liczonych jako zobowiązania, a nie płatności) maja być zobowiązania z 2013 roku powiększone maksymalnie o wskaźnik inflacji.

– W praktyce oznacza to 1,1 proc. DNB plus wskaźnik inflacji. To jest dobry poziom – uważa nasz rozmówca w Ko

misji Europejskiej. Gdy w 2004 roku rozpoczynały się negocjacje nad obecną perspektywą finansową 2007 – 2013, to list sześciu płatników netto wzywał do ograniczenia wydatków do 1 proc. DNB. Był więc znacznie bardziej restrykcyjny, choć Europa nie tkwiła wtedy w kryzysie.

Płatnicy netto nie wspominają też, które unijne polityki wymagają oszczędności. Początkowo mówiono, że między Wielką Brytanią, Francją i Niemcami doszło do porozumienia przewidującego zmniejszenie oszczędności w budżecie, ale z zachowaniem nietkniętego rabatu brytyjskiego i wspólnej polityki rolnej. To byłby układ fatalny dla Polski, bo oznaczałby automatycznie konieczność dokonania cięć w polityce spójności, której jesteśmy głównym beneficjentem. Ostatecznie taki zapis się nie znalazł, co nie oznacza, że próba nie zostanie ponowiona.