Barbara Hollender poleca filmy na DVD

Nastolatkę sprzed wieków, bohaterkę Francji zagrała z kolei Milla Jovovich w „Joanne d'Arc" Luca Bessona. A ten ekranowy, dziewczęcy portret dopełnia współczesna, 17-nastolatka z „Młodej i pięknej" Francois Ozona. Waro też sięgnąć po  „Misiaczka" Madsa Matthiesena. To film, który niesie dość okrutną prawdę o relacjach rodzinnych. Niektórym może posłużyć jak psychoterapia.

Zobacz galerię zdjęć

Wyd. Aurora

W 2012 roku film Duńczyka Madsa Matthiesena pokazywany był na amerykańskim festiwalu Sundance, potem wygrał krakowski festiwal Off Plus Camera. To opowieść o kulturyście, który w potężnym, umięśnionym ciele kryje wrażliwą duszę. Zbliżający się do czterdziestki mężczyzna żyje sterroryzowany i niemal ubezwłasnowolniony przez zaborczą matkę, nie chcąc jej ranić i nie umiejąc wyrwać się spod jej władzy. Aż do czasu, gdy postanawia przywieźć sobie żonę z Tajlandii. Mads Matthiesen zaproponował prostą historię, ale udowodnił, że potrafi uważnie obserwować. W delikatny sposób sportretował skomplikowane relacje między matką a synem, pokazał na ekranie miłość, ale też chorą zaborczość, która potrafi zniszczyć życie. Niejeden widz się w tym filmie, niestety, przejrzy. Wygrywając Off Plus Camerę Mads Matthiesen w nagrodę dostał również zapewnienie, że Polski Instytut Sztuki Filmowej dopłaci 1 mln zł do produkcji jego kolejnego filmu, jeśli zrealizuje go w Polsce. Zapowiedział, że wróci. Warto na ten polsko-duński film czekać.

Wyd. Kino Świat

Francois Ozon jest jednym z najciekawszych twórców francuskich średniego pokolenia. Inteligent, gej, z ogromną wrażliwością potrafiący obserwować ludzkie relacje i pokazywać nietolerancję wobec inności. „Młoda i piękna" to historia 17-letniej dziewczyny z zamożnego domu, która zostaje prostytutką. „Wiele kobiet fantazjuje, że uprawia prostytucję" — powiedział reżyser w wywiadzie dla „The Hollywood Reporter". Oburzone głosy sprawiły, że potem w portalu społecznościowym tłumaczył się: „Nie myślałem o wszystkich kobietach, lecz o bohaterkach mojego filmu". Isabelle, świetnie zagraną przez Marine Vacth, poznajemy w czasie wakacji, które spędza nad morzem z matką, ojczymem i młodszym bratem. Tam przeżywa swój „pierwszy raz" z niemieckim turystą. Po powrocie do domu, młoda studentka, zaczyna uprawiać seks za pieniądze. W luksusowych hotelach i podrzędnych motelach. Pieniądze chowa do szafy, nie są jej tak bardzo potrzebne. Dlaczego więc to robi? Ozon podsuwa wiele tropów, ale nie daje jednoznacznej odpowiedzi.

Wyd. Monolith Video

Film „Igrzyska śmierci", który stał się na całym świecie przebojem kasowym, był ekranizacją powieści Susan Collins pod tym samym tytułem. Jego początek przypominał dramat społeczny, niemal kontynuację „Do szpiku kości", tym bardziej, że w roli głównej wystąpiła Jennifer Lawrence, która zabłysła talentem właśnie w tamtym obrazie. Ale „Igrzyska śmierci" szybko zamieniły się w inteligentne kino akcji. W nieokreślonej, orwellowskiej przyszłości, na polecenie bezwzględnego tyrana, toczą się igrzyska. Każdy z dwunastu dystryktów kraju wysyła dwoje nastolatków — chłopca i dziewczynę, którzy mają stoczyć walkę o zwycięstwo. Ale też o życie. Bo kolejne dzieciaki giną, a bój toczy się o przetrwanie. I jest cały czas filmowany przez ekipy telewizyjne. Film Gary'ego Rossa był drastyczną wizją przyszłości, państwa totalitarnego, ale też show-biznesu. W drugiej części - "Igrzyska śmierci. W pierścieniu ognia", zwycięzcy 74. głodowych igrzysk muszą walczyć dalej. Drugi film wyreżyserował sprawnie  Francis Lawrence. W roli głównej potwierdziła swój wielki talent Jennifer Lawrence. Obok niej wystąpili  też Josh Hutcherson i Woody Harrelson. Kino popularne nie musi być wyzute z myśli.

Wyd. Monolith Video

Każdy film Luca Bessona jest inny. Os sam mówi: „Zakosztowałem wszystkiego. Zrobiłem  obrazy czarno-białe i kolorowe, science-fiction, kryminał, dramat psychologiczny dziejący się pod wodą, film historyczny, melodramat,  animację. Kiedy francuskie społeczeństwo, wyznając typowe wartości burżuazyjne,  wydawało się uśpione — nakręciłem „Nikitę" i „Leona zawodowca", by pokazać dynamizm i walkę. Gdy świat był pełen bólu — zaproponowałem „Angel-A", film-aspirynę, film-środek przeciwbólowy." Zrealizowana w 1999 roku „Joanna d'Arc" jest opowieścią o dziewczynie z chłopskiej rodziny, która na początku XV wieku, w czasie wojny stuletniej, usłyszała głos Boga i poprowadziła armię francuską do kilku wielkich zwycięstw. Schwytana przez Burgundczyków i przekazana Anglikom, została spalona stosie w wieku 19 lat. Besson ubarwił historię na potrzeby filmu. Historycy podważali prawdę tej opowieści — od pierwszych scen gwałtu i morderstwa siostry Joanny d'Arc aż do ostatnich. Według źródeł historycznych Joannie nie odmówiono przyjęcia przed śmiercią komunii. Najbardziej jednak specjalistów razila postać głównej bohaterki. Zarzucali Bessonowi, że z niezwykłej, dzielnej kobiety zrobił rozhisteryzowaną, momentami wulgarną nastolatkę. Nieźle oberwało się przy okazji odtwórczyni tytułowej roli Milli Jovovich, choć byli i tacy, którzy twierdzili, że to ona trzyma cały film. Ale artysta ma prawo spojrzeć na historię własnym okiem, wydobyć z niej współczesne akcenty. Po 15 latach od premiery „Joanna d'Arc" nie budzi już takich emocji. Warto do niej wrócić.

Barbara Hollender