William Nordhaus z Uniwersytetu Yale znany jest ze swoich badań nad zmianami klimatu. Opracował m.in. model (DICE) pozwalający na ocenę kosztów i korzyści rozmaitych metod ograniczenia emicji gazów cieplarnianych.
Paul Romer z Uniwersytetu Nowojorskiego do niedawna był głównym ekonomistą Banku Światowego. Jest jednym z pionierów tzw. endogenicznej teorii wzrostu gospodarczego, która sugeruje, że motorem rozwoju jest postęp technologiczny, na który wpływ ma m.in. polityka gospodarcza.
Nordhaus i Romer nie współpracowali ze sobą, ale Komitet Noblowski uznał, że ich badania się uzupełniają. Pozwalają bowiem na całościową ocenę źródeł i konsekwencji rozwoju gospodarczego.
„Opracowali metody, które odnoszą się do niektórych spośród najbardziej fundamentalnych i palących dziś kwestii: jak osiągnąć długoterminowy, zrównoważony rozwój globalnej gospodarki i dobrobytu ludzkości” – napisano w uzasadnieniu.
