Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Umowy typu white label, czyli sukienka lub software na zamówienie
Model white label umożliwia sprzedaż produktów lub usług pod własną marką, wytwarzanych przez zewnętrznych dostawców. Ta strategia niesie jednak za sobą ryzyka, w tym prawne, jak odpowiedzialność za zgodność z normami i oczekiwaniami konsumentów. Są sposoby, by te ryzyka zminimalizować.
Przedsiębiorstwa poszukujące modelu biznesowego pozwalającego na optymalizację czasu, kosztów i zasobów chętnie sięgają po rozwiązania typu white label, sprzedając jako własne produkty lub usługi, wytworzone na ich zamówienie przez zewnętrznego dostawcę. Nie sposób nie dostrzec zalet takiego rozwiązania. To chociażby możliwość zwiększenia efektywności, a co za tym idzie – również potencjału inwestycyjnego firmy poprzez skrócenie czasu wprowadzania produktu na rynek. Nie bez znaczenia pozostają również niższe koszty, gyż nie ma tu konieczności korzystania z własnych zasobów, co będzie szczególnie atrakcyjne dla początkujących firm, które nie dysponują jeszcze odpowiednim zapleczem finansowym. Rynek pokazuje również, że taka droga na skróty nie jest pozbawiona wad i pułapek, o czym przekonać mogły się chociażby liczne nowopowstałe w ostatnich latach firmy odzieżowe. Należy bowiem pamiętać, że model white label to utrata kontroli nad procesem produkcji, a więc w pewnym sensie uzależnienie się od producenta (dostawcy). Zamawiający, często bazując jedynie na zapewnieniach dostawcy o jakości i niezawodności produktów, naraża się na ryzyko reputacyjne, w przypadku gdy produkt lub usługa okażą się wadliwe lub niespełniające standardów jakości.
Pozostało 84% artykułu
