– Coraz częściej wyjeżdżają młodzi ludzie, którzy jeszcze nie pracowali, są absolwentami albo się uczą – opowiada dr Joanna Tyrowicz z UW, współautorka raportu „Współczesne procesy migracyjne w Polsce a aktywność organizacji pozarządowych w obszarach powiązanych z rynkiem pracy“.
– Większość z nich to mieszkańcy małych i średnich miast. Chociaż mają licencjaty, pokończone lokalne wyższe uczelnie, to nie przemyśleli drogi zawodowej – opowiada Tyrowicz. – Dla wielu z nich nie ma odpowiedniej pracy w miejscu, gdzie mieszkają. Gdy dochodzi do wyboru: wyjazd do dużego miasta czy za granicę, wybierają to drugie, choć często pracują poniżej swoich kwalifikacji.
– Jeszcze na początku dekady ludzie wyjeżdżali w poszukiwaniu pracy, a teraz dlatego, że chcą więcej zarabiać albo poprawić swoje warunki pracy – dodaje dr Paweł Kaczmarczyk z UW, współautor raportu.
Oboje przyznają, że trudno jest oszacować rzeczywistą skalę migracji: – Ludzie wyjeżdżają i wracają, a tych powrotów nikt nie liczy, więc statystyki wzrastają nawet do 3 milionów, co jednak wydaje się bardzo przesadzoną liczbą – tłumaczy Joanna Tyrowicz.
Zdaniem autorów migracja może mieć pozytywny wpływ na lokalne rynki i społeczności, choćby przez to, że mobilizuje do działania. Ale są też rejony, gdzie jest główną przyczyną bierności: – Rodziny uzależniają się od transferów pieniężnych, wolą tymczasowość związaną z cyklicznością sezonowej pracy za granicą niż stabilne zatrudnienie w kraju – dodaje ekonomistka.
