Tegoroczne egzaminy wstępne na aplikacje: adwokacką, radcowską, notarialną oraz komorniczą zaplanowano na 25 września 2021 r. Jak co roku wraz z Wydawnictwem CH Beck pomagamy w przygotowaniu do testu. Na początek powtórka z prawa karnego. Oto przykładowe testy z prawidłowymi odpowiedziami.
Czytaj także:
Ranking Wydziałów Prawa 2021: uczelnie najlepiej przygotowujące do egzaminów na aplikacje prawnicze
1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn:
a) zabroniony przez ustawę,
b) zabroniony przez ustawę pod groźbą kary,
c) zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.
Odpowiedź „c" art. 1 § 1
2. Czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma:
Teraz z darmową dostawą i e‑wydaniem gratis!
a) nie stanowi przestępstwa,
b) może stanowić przestępstwo, o ile jest on zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia,
c) może stanowić przestępstwo, o ile sąd tak postanowi.
Odpowiedź „a" art. 1 § 2
3. Sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu:
a) nie podlega karze,
b) popełnia przestępstwo, ale sąd może odstąpić od wymierzenia kary,
c) nie popełnia przestępstwa.
Odpowiedź „c" art. 1 § 3
4. Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie podlega:
a) każdy sprawca,
b) ten tylko, kto nie zapobiegł skutkowi, nawet wówczas, gdy nie ciążył na nim prawny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi,
c) ten tylko, na kim ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.
Odpowiedź „c" art. 2
5. Jeżeli w czasie orzekania w sprawie karnej obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa:
a) zawsze stosuje się ustawę nową,
b) stosuje się ustawę nową, jednak należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy,
c) zawsze stosuje się ustawę obowiązującą w chwili popełnienia czynu.
Odpowiedź „b"art. 4 § 1
6. Jeżeli według nowej ustawy za czyn objęty wyrokiem nie można orzec kary w wysokości kary orzeczonej, wymierzoną karę:
a) obniża się do dolnej granicy zagrożenia przewidzianego za taki czyn w starej ustawie,
b) obniża się do połowy ustawowego zagrożenia przewidzianego za taki czyn w starej ustawie,
c) obniża się do wysokości najsurowszej kary możliwej do orzeczenia na podstawie nowej ustawy. Odpowiedź „c" art. 4 § 2
7. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zagrożony karą pozbawienia wolności, wymierzoną karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu zamienia się na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, przyjmując, że jeden miesiąc pozbawienia wolności równa się:
a) 30 stawkom dziennym grzywny albo miesiącowi ograniczenia wolności,
b) 60 stawkom dziennym grzywny albo 2 miesiącom ograniczenia wolności,
c) 90 stawkom dziennym grzywny albo 3 miesiącom ograniczenia wolności.
Odpowiedź „b" art. 4 § 3
8. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zabroniony pod groźbą kary, skazanie:
a) nie ulega z tego tytułu zatarciu,
b) ulega zatarciu z mocy prawa,
c) ulega zatarciu na wniosek skazanego.
Odpowiedź „b" art. 4 § 4
9. Ustawę karną polską stosuje się do sprawcy, który popełnił czyn zabroniony na terytorium RP, jak również na polskim statku wodnym lub powietrznym, chyba że:
a) prawo państwa, z którym czyn zabroniony był związany, przewiduje karę surowszą,
b) prawo państwa, którego obywatelem był sprawca, który popełnił czyn zabroniony, przewiduje karę surowszą,
c) umowa międzynarodowa, której RP jest stroną, stanowi inaczej.
Odpowiedź „c" art. 5
10. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym sprawca:
a) działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany,
b) działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo w czasie, w którym skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nastąpił,
c) działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo w czasie, w którym według zamiaru sprawcy skutek stanowiący znamię czynu zabronionego miał nastąpić.
Odpowiedź „a" art. 6 § 1
11. Czyn zabroniony uważa się za popełniony wyłącznie w miejscu, w którym:
a) sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić,
b) nastąpił skutek stanowiący znamię czynu zabronionego,
c) nastąpił skutek stanowiący znamię czynu zabronionego lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić. Odpowiedź „a" art. 6 § 2
12. Przestępstwo jest:
a) zbrodnią, wykroczeniem albo występkiem,
b) zbrodnią albo występkiem,
c) występkiem albo wykroczeniem.
Odpowiedź „b" art. 7 § 1
13. Zbrodnią jest czyn zabroniony, zagrożony karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż:
a) 3 lata albo karą surowszą,
b) 5 lat albo karą surowszą,
c) 10 lat albo karą surowszą.
Odpowiedź „a" art. 7 § 2
16. Kodeks karny, definiując występek, określa, że jest to czyn zabroniony, zagrożony:
a) grzywną powyżej 20 stawek dziennych albo powyżej 5000 zł, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc,
b) grzywną powyżej 30 stawek dziennych albo powyżej 5000 zł, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą trzy miesiące,
c) grzywną powyżej 30 stawek dziennych albo powyżej 5000 zł, karą ograniczenia wolności przekraczającą miesiąc albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc.
Odpowiedź „c" art. 7 § 3
17. Występek można popełnić:
a) tylko umyślnie,
b) umyślnie, a nieumyślnie tylko jeżeli ustawa tak stanowi,
c) umyślnie, a nieumyślnie tylko wtedy, gdy dolna granica zagrożenia przekracza rok pozbawienia wolności.
Odpowiedź „b" art. 8
18. Zbrodnię można popełnić:
a) tylko umyślnie,
b) zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie,
c) umyślnie, a gdy ustawa tak stanowi, także nieumyślnie.
Odpowiedź „a" art. 8
19. Kodeks karny nie przewiduje możliwości popełnienia z zamiarem ewentualnym:
a) zbrodni,
b) podżegania do występku,
c) pomocnictwa do zbrodni.
Odpowiedź „b" art. 8 i art. 18 § 2 i 3
20. Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie wyłącznie wtedy, gdy sprawca:
a) ma zamiar jego popełnienia, tj. chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi,
b) ma zamiar jego popełnienia albo – nie mając zamiaru jego popełnienia – popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć,
c) ukończył 17 lat, ma zamiar popełnienia czynu albo – nie mając zamiaru jego popełnienia – popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.
Odpowiedź „a" art. 9 § 1
21. Czyn popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca:
a) popełnia czyn, nie mając zamiaru jego popełnienia,
b) popełnia go na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć,
c) nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.
Odpowiedź „c" art. 9 § 2
22. Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca,, nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć. Sprawca ponosi surowszą odpowiedzialność, jeżeli następstwo to przewidywał albo mógł przewidzieć. W takim wypadku ustawa uzależnia odpowiedzialność od:
a) następstwa czynu zabronionego,
b) doświadczenia życiowego sprawcy,
c) wieku, doświadczenia życiowego sprawcy oraz od dających się udowodnić następstw czynu zabronionego.
Odpowiedź „a" art. 9 § 3
23. Na zasadach określonych w Kodeksie karnym odpowiada:
a) ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 17 lat, ale w przypadku niektórych przestępstw może również odpowiadać ten, kto dopuścił się ich po ukończeniu 15 lat, ?b) tylko ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 17 lat i w żadnym wypadku nie jest możliwe, aby taką odpowiedzialność ponosił ten, kto tego wieku nie osiągnął,
c) tylko ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 18 lat i w żadnym wypadku nie jest możliwe, aby taką odpowiedzialność ponosił ten, kto tego wieku nie osiągnął.
Odpowiedź „a" art. 10 § 1 i 2
24. W przypadku, gdy sąd orzeka karę wobec osoby, która ukończyła 15 lat, ale nie ukończyła 17 lat, orzeczona kara:
a) równa jest karze osoby, która ukończyłaby 17 lat,
b) nie może przekroczyć 2/3 górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane sprawcy przestępstwo. Sąd może zastosować także nadzwyczajne złagodzenie kary,
c) nie może przekroczyć połowy górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane sprawcy przestępstwo. Sąd może zastosować także nadzwyczajne złagodzenie kary.
Odpowiedź „b" art. 10 § 3
25. W stosunku do sprawcy, który popełnił występek po ukończeniu 17 lat, lecz przed ukończeniem 18 lat, sąd zamiast kary stosuje środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, wyłącznie jeżeli:
a) okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają,
b) jego rozwój intelektualny oraz warunki osobiste za tym przemawiają,
c) jego rozwój intelektualny, postawa w trakcie postępowania oraz warunki osobiste za tym przemawiają.
Odpowiedź „a" art. 10 § 4
26. Ten sam czyn może stanowić:
a) tylko jedno przestępstwo,
b) nie więcej niż dwa przestępstwa,
c) kilka przestępstw.
Odpowiedź „a" art. 11 § 1
27. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za:
a) wszystkie przestępstwa, których znamiona zostały wyczerpane przez czyn,
b) jedno przestępstwo, na podstawie jednego przepisu, który zagrożony jest najwyższą karą,
c) jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.
Odpowiedź „c" art. 11 § 2
28. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. W takim wypadku sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę:
a) najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów,
b) najłagodniejszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów,
c) najsurowszą. W takim wypadku nie orzeka się innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.
Odpowiedź „a" art. 11 § 3
29. Dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu, uważa się za jeden czyn zabroniony wyłącznie, jeżeli:
a) zachowania te podjęte są wobec tego samego pokrzywdzonego,
b) zachowania te podjęte są wobec tego samego pokrzywdzonego, zaś przedmiotem zamachu jest dobro osobiste,
c) zachowania te podjęte są w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego.
Odpowiedź „c" art. 12 § 1
30. Ten, kto w krótkich odstępach czasu, przy wykorzystaniu tej samej albo takiej samej sposobności lub w podobny sposób popełnia dwa lub więcej umyślnych wykroczeń przeciwko mieniu:
a) zawsze odpowiada jak za jeden czyn zabroniony wyczerpujący znamiona wykroczenia,
b) zawsze odpowiada jak za jeden czyn zabroniony wyczerpujący znamiona przestępstwa,
c) odpowiada jak za jeden czyn zabroniony wyczerpujący znamiona przestępstwa, jeżeli łączna wartość mienia uzasadnia odpowiedzialność za przestępstwo.
Odpowiedź „c" art. 12 § 2
31. Za usiłowanie odpowiada ten, kto:
a) w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje,
b) swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do dokonania czynu zabronionego, które jednak nie następuje,
c) swoim zachowaniem zmierza do dokonania czynu zabronionego, które jednak nie następuje.
Odpowiedź „a" art. 13 § 1
32. Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Jeżeli sprawca nie uświadamia sobie, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego lub ze względu na użycie środka nienadającego się do popełnienia czynu zabronionego, usiłowanie:
a) zachodzi,
b) nie zachodzi,
c) co do zasady nie zachodzi.
Odpowiedź „a" art. 13 § 2
33. Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach:
a) dolnego zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa,
b) połowy zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa,
c) zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa.
Odpowiedź „c" art. 14 § 1
34. Usiłowanie zachodzi także wtedy, gdy sprawca nie uświadamia sobie, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego lub ze względu na użycie środka nienadającego się do popełnienia czynu zabronionego; w takim wypadku:
a) sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, ale nie może odstąpić od jej wymierzenia,
b) sąd może odstąpić od wymierzenia kary, ale nie może zastosować nadzwyczajnego złagodzenia kary,
c) sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Odpowiedź „c" art. 14 § 2
35. Kto dobrowolnie odstąpił od dokonania czynu zabronionego lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego:
a) nie podlega karze za usiłowanie,
b) nie popełnia przestępstwa,
c) podlega karze za usiłowanie, ale z nadzwyczajnym jej złagodzeniem.
Odpowiedź „a" art. 15 § 1
36. Jeżeli ustalono, że oskarżony dobrowolnie odstąpił od usiłowania dokonania przestępstwa, sąd:
a) umarza postępowanie,
b) stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary,
c) odstępuje od wymierzenia kary.
Odpowiedź „a" art. 15 § 1
i art. 17 § 1 pkt 4 KPK
37. W stosunku do sprawcy, który dobrowolnie starał się zapobiec skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego, sąd:
a) stosuje obligatoryjnie nadzwyczajne złagodzenie kary,
b) może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary,
c) nie może zastosować nadzwyczajnego złagodzenia kary.
Odpowiedź „b" art. 15 § 2
38. Gdy sprawca w celu popełnienia czynu zabronionego podejmuje czynności mające stworzyć warunki do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania, w szczególności w tymże celu wchodzi w porozumienie z inną osobą, uzyskuje lub przysposabia środki, zbiera informacje lub sporządza plan działania, zachodzi:
a) usiłowanie,
b) podżeganie,
c) przygotowanie.
Odpowiedź „c" art. 16 § 1
39. Przygotowanie do popełnienia czynu zabronionego jest karalne:
a) w przypadku wszystkich zbrodni,
b) w przypadku wszystkich przestępstw popełnionych z zamiarem bezpośrednim,
c) tylko wtedy, gdy ustawa tak stanowi.
Odpowiedź „c" art. 16 § 2
40. Ten, kto dobrowolnie odstąpił od przygotowania, w szczególności zniszczył przygotowane środki lub zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości, a w razie wejścia w porozumienie z inną osobą w celu popełnienia czynu zabronionego, jeśli podjął istotne starania zmierzające do zapobieżenia jego dokonaniu:
a) podlega karze za przygotowanie, ale w obniżonym wymiarze,
b) podlega karze za przygotowanie – w pełnym wymiarze,
c) nie podlega karze za przygotowanie.
Odpowiedź „c" art. 17 § 1
41. Kto dobrowolnie odstąpił od dokonania czynu zabronionego lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego, nie podlega karze za usiłowanie. W takim wypadku osoba ta:
a) nie podlega również karze za przygotowanie,
b) podlega jednak karze za przygotowanie,
c) może podlegać karze za przygotowanie.
Odpowiedź „a" art. 17 § 2
42. Ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, odpowiada za sprawstwo. Osoba, która kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu:
a) również odpowiada za sprawstwo,
b) nie odpowiada za sprawstwo,
c) nie odpowiada za sprawstwo, ale za podżeganie.
Odpowiedź „a" art. 18 § 1
43. Odpowiada za podżeganie:
a) kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie lub środek przewozu,
b) kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności udzielając rady lub informacji,
c) kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego.
Odpowiedź „c" art. 18 § 2
44. Ten, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji, a także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie, odpowiada za:
a) pomocnictwo,
b) przygotowanie,
c) podżeganie.
Odpowiedź „a" art. 18 § 3
Kolejne testy powtórkowe będziemy publikować w „Rzeczpospolitej" co środę.
