Książka Makuszyńskiego miała ukazać się w 1939 roku, ale nie zdążyła z powodu zawieruchy wojennej. Wydana tuż po jej zakończeniu powieść zaopatrzona została odautorskim komentarzem: „(…) Ocalała ona jedyna z pięciu, napisanych podczas wojny. (…) Dlatego ważę się na to, by uczynić młodzieży polskiej podarunek z tej książki i z tej maleńkiej radości, co się po niej wałęsa. Czynię to z wielką miłością i z całego serca!”. I jak Makuszyński chce już „Rozdział Pierwszy, w którym pradziadek zleciał ze ściany, co dwóch młodzieńców wprawiło w zdumienie” rozpoczyna się zdaniem: „Pani Marta Cegłowska, z domu Mościrzecka, była od niewielu lat wdową. Nieboszczyk mąż, pragnąc jej jako tako osłodzić gorycz samotności, pozostawił jej na otarcie łez maluteńki mająteczek, w którym tęsknie ryczały liczne krowy i rzewnie beczały cielęta…”. Takie jest wprowadzenie do tej trochę sielankowej, trochę przygodowej opowiastki, w której jak dalsze rozdziały zapowiadają: „stare kaczki opłakują swoje niewinne dziatki”, „diabeł z szafy nikogo nie skrzywdziwszy, opętał pana Dziurawca” itd.

 

Wydarzenia opisane przez Makuszyńskiego całkiem są fikcyjne, toczą się w dworku w Przypłociu (także nie do znalezienia w wykazie miejscowości), ale za to w konkretnie wyznaczonym 1936 roku. W owym dworku mieszka Wojciech Mościrzecki (Wojciech Wysocki), przykuty do wózka, zgorzkniały i bogaty (przywodzący na myśl także z dalszego przebiegu zdarzeń słynnego Ebenezera Scrooge a z „Opowieści wigilijnej” Dickensa). Gości u siebie członków rodu Mościrzeckich, którzy przyjeżdżają do niego powiadomieni o tajemniczym liście - testamencie nieżyjącego nestora rodu Apolinarego Mościrzeckiego, rejenta i do tego skądinąd awanturnika. Każdy z przyjeżdżających ma własne oczekiwania i nadzieje w związku z owym testamentem, które ujawniają się i konfrontują z historiami innych. Do tego trochę humoru, kilkoro zakochanych – no i niezbędny happy end z morałem. Wszystko skrojone na miarę młodego raczej, początkującego widza, dla którego odkryciem jest stwierdzenie, że pieniądze szczęścia nie dają. 

W spektaklu wyreżyserowanym przez Annę Wieczur – Bluszcz i wg jej scenariusza telewizyjnego występują także: Joanna Jeżewska, Beata Fido, Monika Pikuła, Jarosław Gajewski, Jakub Sasak, Filip Kosior, Krzysztof Dracz, Przemysław Bluszcz, Paweł Szczesny, Franciszek Kalinowski, Jakub Hojda.