Stevie Emerson często wypowiadał się na antenie Fox News na temat Bliskiego Wschodu i terroryzmu islamskiego. Komentując sytuację po ataku na redakcje „Charlie Hebdo" przytoczył sytuację w Birmingham jako przykład kłopotów Europejczyków i szerzącego się radykalizmu w Europie. Stwierdził, że „to miasto całkowicie islamskie", w którym nie-muzułmanin może się wręcz obawiać wyjść na ulicę.
Po tej wypowiedzi na telewizję Fox (znaną notabene z dość niedokładnych informacji na temat sytuacji poza granicami USA) i na Emersona posypały się gromy i sarkastyczne komentarze. Redakcja otrzymała setki e-maili i tweetów oburzonych „antyislamizmem" telewidzów, zwłaszcza z Wielkiej Brytanii. „Islamskie kobiety przejmują władzę nad Birmingham" - kpił jeden z nich, inny pokazał wieżę telewizyjną w mieście jako „najwyższy minaret", inny załączył zdjęcie pielgrzymki do Mekki podpisując „mecz Aston Villa" (klub piłkarski z Birmingham).
Uginając się pod naporem krytyki Stevie Emerson wycofał się ze swoich niefortunnych stwierdzeń. „W oczywisty sposób popełniłem straszny błąd, z który przepraszam" - oświadczył. Nie była to zresztą jego pierwsza wpadka - już w 1995 r. w reakcji na zamach bombowy w Oklahoma City stwierdził, że miasto to jest... ośrodkiem radykalizmu islamskiego.
Traktując jego wypowiedź dosłownie trzeba oczywiście przyznać racje jego krytykom: w Wielkiej Brytanii (a nawet w całej Unii Europejskiej) nie ma żadnego liczącego się „islamskiego" miasta, w którym napływowa ludność wyznająca islam stanowiłaby większość. Nie ma też oficjalnych „stref zakazu wstępu dla nie-muzułmanów".
Prawda nie jest jednak tak jednoznaczna jak życzą sobie tego obrońcy poprawności politycznej. W wielu dużych miastach - także w Wielkiej Brytanii - odsetek muzułmanów przekracza już 15 a nawet 20 proc. Większość z nich akceptuje prawa i obyczaje w nowej ojczyźnie, jednak hałaśliwa i wyjątkowo aktywna mniejszość radykałów daje o sobie wyraźnie znać. Na tyle głośno, że amerykański „National Catholic Register" uznał Birmingham na równi z Rotterdamem za jeden z wzorcowych przykładów szerzenia się radykalnego islamu w Europie.
