Tomasz Pietryga: Prokuratura Europejska: bez regulacji prawnych dla nowej instytucji unijnej

Mam też na uwadze zatrudnienie polskich tłumaczy, którzy przekładaliby na obce języki konieczne dokumenty. Nie wspominając już o różnych o konsultantach czy doradcach, którzy pomagaliby poruszać się takiemu prokuratorowi w meandrach polskiego prawa i instytucji.

Inna wątpliwość, to jakiej jurysdykcji podlegałby europejski prokurator. Czy obowiązywałyby go reguły polskiego postępowania karnego, czy jakiegoś innego. Warto pamiętać, że nie ma unijnego prawa karnego, a obszar wymiaru sprawiedliwości, na którego orbicie leży prokuratura, nie podlega wspólnotowym regulacjom. To domena regulacyjna państw członkowskich.

Trzeba też zapytać o kompetencje takiego prokuratora. Czy miałby zajmować się tylko sprawami europejskim czy też polskimi? Czego pewnie nie da się uniknąć, bo przestępstwa dotyczące np. wyłudzania funduszy są wielowątkowe, dotyczą korupcji, fałszerstw dokumentów, poświadczania nieprawdy, prania pieniędzy itd.

I następna wątpliwość. Gdyby taki prokurator wszedł w polski system prawny i go stosował, czy podlegałby nadzorowi prokuratora generalnego i polskiego rządu? Prokuratura prowadzi przecież politykę karną kreśloną przez rząd i działa w imieniu państwa. Pytanie, czy będzie to nowy model autonomicznego prokuratora, czy też inny, spleciony z państwem członkowskim, wydaje się zasadne. Pytania można mnożyć. I trzeba na nie odpowiedzieć, zanim zacznie się poważnie rozmawiać o projekcie „europejski prokurator". Barier i wątpliwości jest sporo, i znając filozofię UE, warto rozmawiać o instytucji aktywnej, a nie kolejnym biurokratycznym tworze, którego jedynym zadaniem jest mnożenie sprawozdań i raportów. Taka prokuratura na pewno nie ograniczy przestępczości, a może stać się kolejną niekontrolowalną i nieponoszącą odpowiedzialności za efekty swojej działalności unijną instytucją. Dlatego warto zastanowić się nad tym projektem, zanim zafundujemy sobie prokuratorską fikcję.