Parę lat temu udałem się z moją półroczną córeczką do lekarza pediatry w celu ogólnej oceny kondycji dziecka. Leciwa pani doktor fachowym okiem stwierdziła, że wszystko jest OK. Na odchodne zapytałem, czy moja córka ma prawidłową zbieżność wzroku, ponieważ zdawało mi się, że lekko zezuje. I tutaj nastąpiła dziwna reakcja. Otóż lekarka, nie patrząc na pacjenta, stwierdziła szybko, że jej zdaniem wszystko jest w porządku oraz że już wypisuje skierowanie do okulisty. Kiedy wyszedłem z gabinetu, naszła mnie następująca konstatacja – przecież ja wcale nie chcę iść do okulisty, chciałem tylko zapytać kogoś, kto obserwuje dzieci od kilku dekad, czy mam powody do niepokoju.