Niemcy otwierają portfel

Także w zeszłym tygodniu w wywiadzie dla „Financial Times" minister gospodarki Francji Bruno Le Maire zaproponował powołanie odrębnego funduszu, z którego byłyby finansowane inwestycje w Europie. Ten rodzaj nowego Planu Marshalla miałby być finansowany przez euroobligacje, ale o relatywnie krótkim (5-10 lat) okresie zapadalności i w z góry określonych granicach. Paryż miał nadzieję, że w ten sposób przekona państwa północy Unii, w szczególności Niemcy i Holandię, do idei uwspólnotowienia przynajmniej w jakimś zakresie długu.

Ze szczególnym zapałem na rzecz euroobligacji, i to w znacznie większej skali, lobbowali premierzy Hiszpanii Pedro Sanchez i Włoch Giuseppe Conte. Zdołali na pewnym etapie przekonać do tej koncepcji siedem innych państw Unii, w tym właśnie Francję.

Jednak z naszych informacji wynika, że na takie rozwiązanie nie ma zgody Berlina. – Skoncentrujmy się na tym, co jest możliwe teraz. Na środkach, które mogą być uruchomione od razu. W Radzie UE nie ma zgody na euroobligacje, ta debata będzie trwała jeszcze wiele miesięcy – przekonują nasi rozmówcy.

Z naszych informacji wynika, że do niemieckiego stanowiska dali się przekonać Francuzi. Coraz dramatyczniejszy stan gospodarek Unii uświadomił Paryżowi, że w tej chwili liczą się działania, które przyniosą natychmiastowy efekt. Jak ta zmiana stanowiska Francji, która w praktyce grzebie ideę uwspólnotowienia długu, zostanie przyjęta w Hiszpanii i Włoszech, nie wiadomo?

Fundusz zaproponowany przez Ursulę von der Leyen ma być finansowany wedle takiego samego klucza, jak jest finansowany budżet Unii. Oznacza to, że Niemcy zapłacą ok. 25 proc. wyłożonych środków. Pomysł przewodniczącej KE, przez wiele lat bardzo bliskiej współpracowniczki kanclerz Angeli Merkel, de facto oznacza, że przez jeden rok w Unii będą funkcjonowały dwa równolegle budżety o bardzo podobnej wielkości. Łącznie będą one odpowiadały ok. 2 proc. PKB Wspólnoty.