Tylko 19 zł miesięcznie przez cały rok.
Bądź na bieżąco. Czytaj sprawdzone treści od Rzeczpospolitej. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Treści, którym możesz zaufać.
Reklama
Prawdziwe wybory Szymona Hołowni
Start Szymona Hołowni w wyborach prezydenckich (a przynajmniej jego zapowiedź) to świetna okazja, by zadać kilka pytań na temat tego, jaka może i powinna być rola aktywnych katolików w polityce państwa. I nie chodzi mi o to, by w jakikolwiek sposób oceniać samą kandydaturę (prywatnie lubię Szymona, cenię wiele elementów jego działalności, z innymi się nie zgadzam, a do tego uważam, że nie ma on najmniejszych szans w wyborach), ale o to, by zastanowić się, dlaczego katolicy – choć nadal stanowią największą mniejszość w przestrzeni publicznej w Polsce – stracili zdolność władania własną agendą tematyczną czy choćby własnym językiem, a decydują się wyłącznie na przyklejanie się do agendy innych?
Mowa nie tylko o Hołowni, który za swoją uznał agendę dialogu, porozumienia, zasypywania podziałów, ale także o części katolików, którzy za swoją, by nie powiedzieć za jedynie katolicką, przyjęli agendę politycznych ugrupowań. Jedni – Prawa i Sprawiedliwości, z naciskiem na walkę z układem, nawet za cenę rezygnacji z obrony życia, inni – Konfederacji, która za katolickie uznaje postawy wykluczające migracje czy promujące budowę państwa i społeczeństwa monoetnicznego, co za katolickie trudno uznać. Istotne pozostaje pytanie, dlaczego wciąż nie udało się – ponad podziałami politycznymi – zbudować agendy tematycznej, która wspólna byłaby dla wszystkich wierzących katolików (a mam wrażenie, że szerzej dla ogromnej większości ludzi wierzących, niezależnie od tego, czy są protestantami, prawosławnymi, Żydami czy muzułmanami)? Dlaczego uznajemy, że świeckie ideologie, kierunki polityczne są ważniejsze niż kilka fundamentalnych kwestii, które mogą i powinny łączyć wierzących?
Reklama
Plus Minus
Michał Szułdrzyński: Trump, Nawrocki i Kaczyński razem przeciwko Unii, czyli dlaczego prawica woli USA od UE
Nie wiem, co było w ostatnich dniach bardziej fascynujące: czy to, jaką wizję nowego porządku światowego przedst...
Plus Minus
Bogusław Chrabota: Gaza. Stąpanie po krawędzi utopii
Palestyńczycy pragną wolności. Proponowany przez Beniamina Netanjahu apartheid i jego zaklęcia, że państwo pales...
Plus Minus
„Beetlejuice”: Aria dla Żukosoczka
Musical „Beetlejuice” to triumf wystawnego teatru muzycznego, z bardzo burtonowską scenografią i kostiumami.
Plus Minus
„Kronologic. Paryż 1920”: Cisza w operze
Paryska opera to ma pecha! Opowiada o tym nowa gra dedukcyjna „Kronologic”.
Plus Minus
„Dusza. Historia ludzkiego umysłu”: Anatomia ludzkiej jaźni
Wiara w duszę oraz przekonania z niej wynikające od zawsze napędzały naszą historię, przekonuje Paul Ham.
