Wypalenie zawodowe dotychczas miało swoje miejsce w literaturze naukowej, ale nie funkcjonowało jako termin medyczny. Światowa Organizacja Zdrowia oficjalnie uznała jednak ten problem, nadając mu kod w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-11.
Wypalenie zawodowe jest wynikiem chronicznego emocjonalnego przeciążenia wynikającego z pracy zawodowej. Jego objawy to poczucie wyczerpania lub braku energii, zwiększenie dystansu do pracy lub uczucia negatywizmu lub cynizmu związanego z pracą, czy mniejsza skuteczność zawodowa. Wypalenie zawodowe wiąże się z występowaniem syndromu „trzy A” (apatia, anhedonia, astenia). Apatia jest uczuciem smutku i przygnębienia, anhedonia to niemożność odczuwania przyjemności, a astenia oznacza braku wigoru związanego z niewydolnością psychiczną oraz ruchową.
W wielu przypadkach, osoby cierpiące na wypalenie zawodowe nie wiedzą, czy powinny zgłosić się do lekarza, czy tylko wziąć urlop, gdyż jego objawy są nieswoiste. Jest to niebezpieczne, głównie ze względu na to, że osoby, które je ignorują, przeciążają swój organizm, co doprowadzić może nawet do stanu przedzawałowego. Z drugiej jednak strony, osoby często odczuwające poczucie lęku, obserwując swoje dolegliwości, podejrzewają nieuleczalne i poważne choroby, które sprawiają, że ich lęk jest jeszcze większy, co może prowadzić do depresji.
W związku tymi problemami i dyskusją dotyczącą tego, czy wypalenie zawodowe jest po prostu zwykłym przemęczeniem, czy problemem natury medycznej, Światowa Organizacja Zdrowia, postanowiła się tym zająć. Wypalenie zawodowe dostało swój własny kod w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-11, co oznacza, że od daty obowiązywania dokumentu (1 stycznia 2022 roku), lekarze będą mogli diagnozować wypalenie zawodowe i wystawiać na nie zwolnienia lekarskie.
Diagnoza stawiana przez lekarzy stawiana będzie na podstawie objawów wyróżnionych w ICD-11 (poczucie obniżenia energii lub wyczerpania, zwiększenie dystansu, negatywne emocje, cynizm w pracy, zmniejszenie efektywności). Autorzy dokumentu zastrzegają jednak, że przed postawieniem diagnozy lekarze powinni w pierwszej kolejności wykluczyć zaburzenia adaptacyjne, które związane są z niepożądaną reakcją na zamiany, a także zaburzenia lękowe oraz inne zaburzenia nastroju.
