Funkcjonariuszka Straży Pożarnej wniosła pozew do wydziału cywilnego sądu okręgowego przeciwko komendzie, w której pełniła służbę domagając się odszkodowania za dyskryminację ze względu na płeć, stan zdrowia, przynależność do związków zawodowych oraz zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych – rozstrój zdrowia wywołany mobbingiem i naruszenie godności. Czy sąd ten rozpatrzy tę sprawę?
Nie.
Jak uznał, bowiem Sąd Najwyższy w uchwale z 6 lutego 2014 r. (II PZP 2/13, MoPr 2014 nr 6, str. 318) to sąd pracy jest właściwy do rozpoznania sprawy funkcjonariusza Państwowej Straży Pożarnej o odszkodowanie i zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych wskutek działań dyskryminacyjnych i mobbingowych w jednostce organizacyjnej, w której pełni lub pełnił on służbę.
Przepisy przekazujące spory funkcjonariuszy służb mundurowych na drogę postępowania przed sądem pracy mają jednak wyłącznie charakter norm procesowych, określających właściwość rzeczową sądów pracy w wymienionych w nich rodzajach spraw. Z mocy takiej normy sprawy w niej określone nie stają się sprawami z zakresu prawa pracy w znaczeniu materialnym, ale sprawami cywilnymi w znaczeniu formalnym w rozumieniu art. 1 kodeksu postępowania cywilnego (kpc), jako „inne sprawy, do których przepisy Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się z mocy ustaw szczególnych".
Właściwość sądu pracy jest zastrzeżona zarówno do spraw z zakresu prawa pracy określonych w art. 476 § 1 kpc, jak i spraw nienależących do tej kategorii, ale przekazanych do właściwości sądu pracy z mocy przepisu szczególnego. Konsekwencją tego jest, że także te ostatnie podlegają rozpoznaniu według zasad procesowych przewidzianych w przepisach o postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu prawa pracy.
Podejmując takie rozstrzygniecie Sąd Najwyższy przychylił się, zatem do wykładni art. 111a ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, zgodnie z którą przez roszczenia majątkowe o świadczenia pieniężne wynikające ze stosunku służbowego strażaka, o których stanowi art. 111a ustawy należy rozumieć wszelkie roszczenia o świadczenia pieniężne, w tym o charakterze odszkodowawczym niezależnie od ich materialnoprawnej podstawy, o ile wynikają one ze stosunku służbowego w tym sensie, że warunkuje on ich powstanie.
