W zeszłym roku Trybunał Konstytucyjny wydał serię orzeczeń stwierdzających niekonstytucyjność rozporządzeń ministra sprawiedliwości w sprawie stawek za pomoc prawną z urzędu (lub niektórych ich przepisów) w zakresie, w jakim określano je na poziomie dwukrotnie niższym niż koszty zastępstwa prawnego z wyboru. Jedno z nich (jeszcze z 20 grudnia 2022 r.) dotyczyło właśnie wynagrodzeń dla obrońców w sprawach karnych. W związku z tym obrońcy, którym przyznano wynagrodzenie w niższej wysokości na podstawie niekonstytucyjnego przepisu, zyskali prawo do domagania się kwot równych tym z wyboru (art. 190 ust. 4 konstytucji). Powstała jednak niepewność, na jakiej podstawie mogą o to wnosić. Jeden z poglądów zakłada, że podstawą może być art. 626 § 2 kodeksu postępowania karnego, odnoszący się do sytuacji, w których zachodzi konieczność dodatkowego ustalenia kosztów. Pojawiły się też jednak orzeczenia mówiące, że ten artykuł nie znajdzie tu zastosowania i jedyną możliwością byłby wniosek o wznowienie postępowania na podstawie art. 540 § 2 k.p.k.