Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 14 marca 2008 r. (nr IPPB2/415-583/07-4/SP).
Podatnik, który zwrócił się z pytaniem, od listopada 2006 r. pracuje w Rosji. Jego pracodawcą jest firma rosyjska, a charakter zajęcia powoduje, że musi na stałe przebywać w Rosji. Wynagrodzenie wypłacane jest w walucie rosyjskiej na konto bankowe w Rosji. Podatnik poinformował, że jego rodzina przebywa w Rosji od lutego 2007 r. z małymi przerwami na finalizowanie prywatnych spraw na terenie Polski.
Wnioskodawca podkreślił, że Federacja Rosyjska uznała go za rezydenta podatkowego, na dowód czego został mu wydany certyfikat rezydencji podatkowej. Dlatego uznał, że nie ma obowiązku rozliczać się w Polsce z podatku dochodowego za cały 2007 r. i lata następne.
Izba Skarbowa w Warszawie uznała jednak, że podatnik zmienił rezydencję podatkową dopiero w momencie, gdy do Rosji przeniosła się jego rodzina. Powołała się na art. 1 ust. 2 umowy z 22 maja 1992 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku zawartej między Polską a Rosją (DzU z 1993 r. nr 125, poz. 569). Zgodnie z nim określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z jego prawem podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Definicja ta odnosi się zatem do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw.
Zgodnie z art. 1 ust. 4 umowy, jeżeli osoba fizyczna ma miejsca zamieszkania zarówno w Polsce, jak i w Rosji, to jej status ustala się według następujących zasad. Przede wszystkim uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w państwie, w którym ma stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma stałe miejsce zamieszkania w obu państwach, to decydują ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Gdy nie uda się ustalić, gdzie podatnik ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma stałego miejsca zamieszkania w żadnym z państw, to uważa się go za mającego miejsce zamieszkania w tym kraju, w którym zwykle przebywa. Ostatnim kryterium stosowanym, gdy pozostałe zawiodą, jest obywatelstwo.
