Najciekawsze stanowiska MPiPS i GIP z 2011 r.

Ile lat i miesięcy w zatrudnieniu

Jeśli stosunek pracy został nawiązany 4 stycznia, to miesiąc pracy upłynie 3 lutego, a rok 3 stycznia następnego roku kalendarzowego – tak należy liczyć okresy zatrudnienia warunkujące nabycie uprawnień pracowniczych

Zobacz:

Stanowisko Departamentu Prawa Pracy Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej z 18 stycznia 2011 r. w sprawie ustalania terminów w prawie pracy

Stanowisko Departamentu Prawnego Głównego Inspektoratu Pracy z 17 stycznia 2011 r. w sprawie obliczenia okresu pracy (GPP-364-4560-103-1/10/PE/RP)

Najlepiej dokument wystawić od razu po próbie

Bezpośrednio po zakończeniu terminowego angażu szef może wydać podwładnemu świadectwo pracy obejmujące okres czy okresy zaangażowania na takiej umowie. Nie musi czekać z tym prawie dwa lata po jej finiszu

Zobacz:

Stanowisko MPiPS z 23 listopada 2011 r. w sprawie wystawiania świadectw pracy po zmianach kodeksu pracy

Od 2012 r. na wybranie zaległości wakacyjnych są aż trzy kwartały

Zaległy urlop z 2011 r. i nieprzedawnione wakacje sprzed kilku lat będzie można w 2012 r. wykorzystać do końca września, a nie do końca marca

Zobacz:

Stanowisko MPiPS z 5 grudnia 2011 r. w sprawie wykorzystania zaległego urlopu z 2011 r. do końca września 2012 r

.

Jak obliczyć współczynnik ekwiwalentowy po zmianach w kodeksie pracy

Jeśli święto i wolne od pracy z racji pięciodniowego tygodnia przypadnie w tym samym terminie, przy ustaleniu wskaźnika urlopowego należy je traktować jako jeden dzień. Od tego roku parametr służący obliczeniu finansowej rekompensaty za brak wypoczynku w naturze może być różny dla poszczególnych działów w firmie

Zobacz:

Stanowisko Departamentu Prawnego Głównego Inspektoratu Pracy z 15 lutego 2011 r. w sprawie ustalania współczynnika ekwiwalentowego w 2011 r. (GPP-364/501-4560-93-1/10/PE/RP)

Stanowisko Departamentu Prawa Pracy i Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej z 17 grudnia 2010 r. w sprawie obliczania współczynnika ekwiwalentnego na 2011 r.

Z jakiej puli urlop na żądanie

Nie wiadomo, czy cztery dni nagłego wolnego mają być udzielane z puli bieżącego czy zaległego wypoczynku

Zobacz:

Stanowisko Departamentu Prawnego Głównego Inspektoratu Pracy z 1 kwietnia 2011 r. w sprawie liczby dni urlopu na żądanie (GPP–110-4560-14- 1/11/PE/RP)

Bez pieniędzy za pracę w Trzech Króli

Jeśli podwładny pracuje w dniu wolnym od zajęć wynikającym z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, otrzyma w zamian inny dzień wolny do końca okresu rozliczeniowego, w terminie z nim uzgodnionym

Zobacz:

Stanowisko Głównego Inspektoratu Pracy z 11 stycznia 2011 r. w sprawie rekompensowania nadgodzin występujących w święto będące jednocześnie wolnym z racji pięciodniowego tygodnia pracy (GPP-501-4560-100-1/10/PE/RP)

Zalecenia medyczne skrócą normę dobową

Od Nowego Roku czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności wynosi osiem godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Mogą jednak pracować krócej, czyli siedem godzin na dobę i 35 godzin na tydzień, gdy lekarz zdecyduje, że celowe są dla nich skrócone normy

INFORMACJA BON O CZASIE PRACY PRACOWNIKÓW NIEPEŁNOSPRAWNYCH PO 1 STYCZNIA 2012 R.

W związku z licznymi pytaniami dotyczącymi czasu pracy pracowników niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności po 1 stycznia 2012 r. Biuro Pełnomocnika Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych przedstawia następujące wyjaśnienia.

Zgodnie z art. 15 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm., dalej ustawa o rehabilitacji), w brzmieniu nadanym ustawą z 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw (DzU z 2010 r. nr 226, poz. 1475), od 1 stycznia 2012 r. czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej zarówno do znacznego, umiarkowanego, jak i lekkiego stopnia niepełnosprawności będzie wynosił maksymalnie osiem godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo.

Nie oznacza to jednak, że osoby zaliczone do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie będą mogły korzystać ze skróconej normy czasu pracy.

Pracownik niepełnosprawny, zaliczony do znacznego bądź umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, aby po 1 stycznia 2012 r. mógł pracować w skróconych normach czasu pracy (tzn. maksymalnie siedem godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo), powinien przedstawić pracodawcy zaświadczenie o celowości stosowania skróconej normy czasu pracy, wydane przez lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracowników lub też w razie jego braku – lekarza sprawującego opiekę nad osobą niepełnosprawną.

Konstrukcja określona w art. 15 ust. 2 ww. ustawy jest analogiczna do funkcjonującej od kilkunastu lat konstrukcji w art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o rehabilitacji. Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o rehabilitacji pracodawcy mają obowiązek wydania swoim niepełnosprawnym pracownikom o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności skierowań do lekarzy medycyny pracy celem przeprowadzenia badań koniecznych do uzyskania zaświadczenia, o którym mowa w tym przepisie.

Nie oznacza to jednak, że art. 15 ust. 2 ustawy o rehabilitacji nakłada na pracodawców obowiązek kierowania wszystkich pracowników niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności na badania w celu uzyskania wspomnianego zaświadczenia. Na badania te, per analogiam do art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy rehabilitacji, kierowani powinni być pracownicy niepełnosprawni, którzy wystąpią z takim wnioskiem (wyrażą pracodawcy chęć przebadania się).

Pracodawca nie może natomiast żądać od pracownika skorzystania z uprawnienia do pracy w skróconym czasie pracy. Nie ma on również obowiązku niejako z urzędu wydawania skierowań na badania w celu uzyskania zaświadczenia o celowości stosowania skróconych norm czasu pracy wszystkim swoim niepełnosprawnym pracownikom zaliczonym do znacznego bądź też umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Powinien je wydać jednakże tym, którzy będą zainteresowani pozyskaniem takiego zaświadczenia.

Oprócz lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracowników do wystawiania zaświadczeń, o których mowa w znowelizowanym art. 15 ust. 2 ustawy o rehabilitacji, uprawnieni są także lekarze sprawujący opiekę nad osobą niepełnosprawną. Przepis ten stanowi, że lekarze ci uprawnieni są do wydawania stosownych zaświadczeń tylko wówczas, gdy brak jest lekarza medycyny pracy. Pracodawca powinien więc respektować zarówno zaświadczenia wystawione przez lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracowników, jak i przez lekarza sprawującego opiekę nad osobą niepełnosprawną – o ile brak było lekarza medycyny pracy.