Polska oczami „kata Palestyny”

Przed siedzibą Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych w Warszawie odbyła się wczoraj demonstracja. Kilkanaście osób wznosiło okrzyki “Wolna Palestyna” i rozwinęło transparent “Eitan Dangot zbrodniarz wojenny”. Dangot to znany izraelski generał, dowódca oddziałów okupujących terytoria palestyńskie. Wczoraj w PISM wygłosił wykład. – Niestety ochrona nie wpuściła nas do środka. Nie mogliśmy więc powiedzieć generałowi tego, co o nim myślimy – powiedział “Rz” Filip Ilkowski z Inicjatywy Stop Wojnie, która wraz z Polską Kampanią Solidarności z Palestyną zorganizowała pikietę.

[b]Rz: Pańska wizyta w Warszawie wywołała sporo kontrowersji.[/b]

[b]Eitan Dangot:[/b] Zupełnie się tego nie spodziewałem. Wiem, że pod instytutem, w którym spotkałem się z polskimi ekspertami, doszło do demonstracji. Ale protestujących było tak niewielu, że nawet ich nie zauważyłem. Podobno oskarżają mnie o zbrodnie. To nieporozumienie. Ja po prostu chronię obywateli Izraela przed terrorem. Tym, którzy protestowali przeciw mojemu wykładowi, mogę powiedzieć jedno: zamykanie ust ludziom, którzy mają inne poglądy, nie jest metodą demokratyczną. Każdy powinien mieć możliwość przedstawienia swego zdania.

[b]Pod pańską jurysdykcją znajduje się m.in. Strefa Gazy. Niedawno terytorium to zostało przez was zbombardowane. Zginęło wielu cywilów.[/b]

Proszę sobie wyobrazić, że któryś z sąsiadów Polski regularnie ostrzeliwuje pański kraj rakietami i pociskami moździerzowymi. Spadają one na głowy waszych kobiet i dzieci. Co zrobiłaby Polska? Myślę, że tak jak każde inne państwo na świecie nie tolerowałaby takiej sytuacji. To Hamas sprowokował nas do interwencji. I to sumienie tej organizacji obciążają ofiary wojny.

[b]To jednak izraelskie bomby zabiły arabskich cywilów.[/b]

Strefa Gazy to gęsto zaludniony i zabudowany teren. Terroryści używali cywilów jako żywych tarcz. Chowali się w szkołach, szpitalach i blokach. Stamtąd strzelali do naszych żołnierzy, świadomie narażając cywilów. Mimo to staraliśmy się zrobić wszystko, by uniknąć ofiar cywilnych. Nasza armia jest jedną z najbardziej humanitarnych na świecie. Żołnierze, którzy dopuścili się w Gazie nadużyć, zostali osądzeni i ukarani. To na świecie bardzo rzadkie.

[b]Pacyfiści protestują przeciwko wizytom izraelskich oficjeli w niemal całej Europie. Czy widzi pan różnicę między skalą protestów w Polsce a na przykład we Francji czy Wielkiej Brytanii?[/b]

No cóż, muszę odpowiedzieć na to pytanie w sposób dyplomatyczny. Wszystkie wymienione przez pana kraje są bowiem naszymi sojusznikami. Powiem więc tak: podczas moich podróży do Polski znajduję bardzo dużo zrozumie- nia dla sytuacji, w jakiej znajduje się Izrael. Polska jest jednym z naszych najbliższych sojuszników na świecie. I zapewniam – nie jest to tylko pusty frazes.

[b]Z czego to wynika?[/b]

Po pierwsze mamy wspólne interesy. Po drugie Polaków i Żydów łączą specjalne więzy. Polska nie jest dla nas krajem jak każdy inny. Wielu z nas ma z Polską bardzo bliskie związki, dla wielu z nas jest ona starą ojczyzną.

[b]Dla pana także?[/b]

Tak. Mój ojciec urodził się na kilka lat przed wojną w Międzyrzecu Podlaskim. Gdy rozpoczęła się niemiecka okupacja i prześladowania Żydów, rodzina zdecydowała się na ucieczkę pod okupację sowiecką. Udało się. Sowieci jednak wcale nie przyjęli ich z otwartymi ramionami. Zostali deportowani na Syberię. Przeżyli, bo dziadek był krawcem i wziął ze sobą narzędzia. Mógł zarabiać na życie. Po wojnie rodzina wróciła do Polski, a stamtąd przez Niemcy wyjechała do Izraela.

[b]Podobno ojciec przyjechał z panem do Polski.[/b]

To prawda. Przybyłem tu bowiem z moimi żołnierzami w ramach programu “Świadkowie w mundurach”. Jego celem jest zapoznanie izraelskiego wojska z Polską i jej historią. Miejscem, w którym przez kilkaset lat żyli Żydzi. Wykorzystałem tę okazję, by odwiedzić z tatą Międzyrzec. Zmówiliśmy kadisz, żydowską modlitwę za zmarłych, przed pomnikiem tamtejszych pomordowanych Żydów, m.in. wielu znajomych i członków rodziny ojca. Było to jedno z najbardziej wzruszających przeżyć w moim życiu.

[b]Pański ojciec nadal mówi po polsku?[/b]

Oczywiście! I mimo że wyjechał stąd jako młody człowiek – znakomicie. W Międzyrzecu rozmawiał z ludźmi, był moim tłumaczem. Oglądaliśmy dom, w którym mieszkała jego rodzina. Miejsce, w którym znajdował się zakład krawiecki mojego dziadka. Zrobiło to na mnie wielkie wrażenie. Wielu Żydów, którzy przyjeżdżają do Polski, czuje to samo.