Emer O'Connell: Dzień Świętego Patryka 2021

Święto narodowe Irlandii – Dzień Świętego Patryka – wiąże się z wyjątkowymi obchodami. Czujemy się zaszczyceni, że uczestniczą w nich nasze społeczności, przyjaciele i partnerzy na całym świecie. Ale podobnie jak w wielu przypadkach, tegoroczne obchody będą inne. Niesie to ze sobą pewną refleksję zabarwioną smutkiem.

W marcu 2020 roku cała Europa znalazła się na niezbadanym terytorium. Pandemia koronawirusa dopiero zaczynała prawdziwie dawać o sobie znać. Od tego czasu przyniosła wiele strat: utratę i rozluźnienie codziennego kontaktu międzyludzkiego, utratę środków do życia, utratę zdrowia i, co najtrudniejsze, stratę bliskich przez tak wielu z nas.

Irlandia i Polska, dwa państwa o długiej historii dzielenia się swoimi synami i córkami ze światem, poznały również nowy wymiar cierpienia związanego z rozłąką.

Dlatego też, obchodząc Dzień św. Patryka, mamy w pamięci wydarzenia ostatnich 12 miesięcy. W losach św. Patryka odnajdujemy także historię solidarności, wytrzymałości i pokonywania przeciwności, która odbijała się echem na przestrzeni wieków. Jest to historia, którą, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, pragniemy podzielić się dzisiaj ze światem.

Mamy zatem nadzieję, że gdy dziś wieczorem zielone światło podświetli znane budynki w całej Polsce, ich blask będzie symbolem nadziei i upragnionych pierwszych oznak odbudowy. Będą także przypominać o naszej sile w jedności oraz o tym, co my, jako społeczność globalna, możemy wspólnie osiągnąć.

W Irlandii instynkt patrzenia w kierunku świata zewnętrznego jest silnie zakorzeniony w naszych dziejach. Podobnie jak w przypadku Polski, kolejne fale emigracji sprawiają, że nasze relacje ze światem stają się głęboko osobiste. Doświadczenia historii nauczyły nas również empatii wobec tych, którzy są w potrzebie, a także przekonały o uniwersalności praw człowieka.

Od momentu powstania państwo irlandzkie dążyło zatem do współpracy z innymi w ramach organizacji międzynarodowych, takich jak Liga Narodów, Rada Europy, Organizacja Narodów Zjednoczonych, Wspólnota Europejska czy Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Robiliśmy to w głębokim przekonaniu, że tylko wspólnota narodów może zagwarantować wszystkim pokój, bezpieczeństwo i dobrobyt. Nadal ma to kluczowe znaczenie w naszej polityce zagranicznej.

Historia podyktowała nam, że Irlandia ma być wyspą globalną. Wierzymy, że taka jest również przyszłość naszego kraju. Dlatego też jesteśmy wyjątkowo zaszczyceni mogąc zasiadać w Radzie Bezpieczeństwa ONZ w latach 2021–2022. Przystąpiliśmy do Rady w niełatwym momencie, jest to jednak zadanie, do którego realizacji zobowiązaliśmy się wnieść empatię, niezależność i partnerstwo.

W 2020 roku Ambasada Irlandii w Polsce obchodziła swoje 30-lecie. Na przestrzeni tych 30 lat miejsce Irlandii i Polski w świecie uległo znaczącej zmianie. Podstawą tej transformacji jest nasze wspólne członkostwo w Unii Europejskiej.

Jesteśmy niezwykle dumni, że Polska przystąpiła do grona państw członkowskich podczas uroczystości w Dublinie w 2004 roku. Nieżyjący już laureat literackiej Nagrody Nobla Séamus Heaney, którego łączyły silne więzi z Polską, napisał na tę okazję wiersz – „Beacons at Bealtaine". Wezwał nas w nim do uczczenia powrotu do domu. Pasowało to do tamtego momentu w historii, który miał ukoić pewne głębokie rany i sztuczne podziały, jakie wcześniej naznaczyły nasz kontynent. Musimy pozostać na tej ścieżce, umocnieni wspólnym celem, jednocześnie szanując nasze różne historie.

Irlandia będzie wkrótce obchodzić 50-lecie członkostwa w UE. Na przystąpienie w 1973 r. czekaliśmy ponad dekadę od złożenia pierwszego wniosku w 1961 r. Niektórzy mieli wątpliwości co do naszej zdolności do przekucia członkostwa w sukces. Ale przyjęliśmy to, za czym opowiada się Unia – wolność, demokrację, równość, praworządność oraz poszanowanie praw człowieka.