Arystokrata kontra światowiec

Niezależnie od tego, kto zostanie kandydatem Platformy na prezydenta, dziś jego szanse w starciu z Lechem Kaczyńskim są wysokie. Z sondażu GfK Polonia dla „Rz” (przeprowadzonego jeszcze przed ogłoszeniem przez premiera decyzji o niekandydowaniu) wynika, że w takim pojedynku najlepiej poradziłby sobie obecny szef europarlamentu Jerzy Buzek. W II turze wyborów prezydenckich pokonałby obecnego prezydenta 49 proc. do 25 proc.

Buzek jednak już oficjalnie zadeklarował, że nie zamierza się ubiegać o fotel prezydenta.

– I bardzo dobrze. Jest Polsce potrzebny na obecnym stanowisku. Tym bardziej że w 2011 r. czeka nas prezydencja w Unii Europejskiej – mówi „Rz” dr Jacek Kucharczyk, socjolog z Instytutu Spraw Publicznych.

Jego zdaniem w PO brane są pod uwagę jedynie kandydatury Bronisława Komorowskiego i Radosława Sikorskiego. Jak pokazują wyniki sondażu „Rz”, ich szanse w starciu z Lechem Kaczyńskim są niemal identyczne. Obecny szef MSZ pokonuje urzędującego prezydenta stosunkiem 48 do 28 proc., marszałek Sejmu zaś 46 do 28 proc.

Grzegorz Schetyna, szef Klubu Parlamentarnego PO: – W Platformie jest dwóch żelaznych kandydatów: Komorowski i Sikorski. Jeśli pojawią się inne nazwiska, też będziemy o tym rozmawiać.

Inne nazwiska to Hanna Gronkiewicz-Waltz i Jan Krzysztof Bielecki.

Zdaniem jednego z posłów PO jest niemal przesądzone, że o prezydenturę zawalczy Komorowski. – Pojawianie się innych nazwisk ma pokazać, że Platforma ma z czego wybierać.

Ale Krzysztof Lisek, europoseł i bliski współpracownik Tuska, szanse Komorowskiego i Sikorskiego ocenia podobnie. – Ich poglądy polityczne są zbliżone, to nowoczesna centroprawica – mówi.

Inni dodają, że obaj mają zbliżone kompetencje. Marszałek był ministrem obrony w rządzie Buzka, Sikorski – Kaczyńskiego.

[srodtytul]Sikorski jak Tusk[/srodtytul]

Kucharczyk większe szanse w wyborach daje jednak Sikorskiemu. – Jest młody, dynamiczny. Trochę podobny do Tuska i tak jak on może zagospodarować cały elektorat PO.

Szef MSZ w sondażach CBOS od listopada wygrywa w kategorii: komu ufają Polacy. Może działać na wyobraźnię biografią. W latach 80. był korespondentem wojennym angielskich mediów w Afganistanie – za zdjęcie ofiar wojny otrzymał nagrodę World Press Photo. W 1992 r. jako 29-latek został wiceministrem obrony narodowej. Potem w Stanach Zjednoczonych był dyrektorem związanej z republikanami Nowej Inicjatywy Atlantyckiej w Waszyngtonie. Amerykańska żona – Anne Applebaum, dziennikarka i pisarka – uzupełnia obraz Sikorskiego jako światowca.

[wyimek]Sikorski jest za młody i chyba trochę zarozumiałyTomasz Tomczykiewiczczłonek władz krajowych Platformy[/wyimek]

Sikorski chętnie podejmuje gości, także zagranicznych polityków, w dworku w Chobielinie pod Bydgoszczą. Obwozi ich po swej posiadłości zabytkowym motocyklem.

Jednak w PO jest dopiero od trzech lat. I ten krótki staż może go dyskwalifikować. Hanna Gronkiewicz-Waltz powiedziała w piątek, że naturalnym kandydatem jest Komorowski. Bo jest dłużej w partii.

– Część polityków może nie mieć do niego pełnego zaufania – ocenia szanse Sikorskiego dr Anna Materska-Sosnowska, politolog z UW. – Był wszak ministrem w rządzie PiS, co może też dać powody do ataków na niego z lewej strony sceny politycznej.

Sikorski z PiS odszedł m.in. z powodu konfliktu z Antonim Macierewiczem, wówczas szefem kontrwywiadu wojskowego. Jest też skonfliktowany z Lechem Kaczyńskim. Gdy startował w wyborach z PO, skarżył się m. in., że prezydent jest mu winien „stówę”, którą kiedyś pożyczył mu na tacę.

W Platformie ma opinię politycznego singla. – Wysoka popularność i chęć kariery nigdy nie wzbudzały sympatii władz partii – przypominają politycy PO. A członek władz krajowych Tomasz Tomczykiewicz mówi: – Za młody i chyba trochę zarozumiały.

Nic dziwnego, że jeden z najbliższych współpracowników szefa MSZ na wiadomość, że ten w kolejnym sondażu jest bardziej popularny niż premier, zareagował jękiem: – O rany, za dobrze nam idzie!

[srodtytul]Lojalny hrabia[/srodtytul]

Różni politycy PO, wskazując na kandydaturę Komorowskiego, podkreślają, że będzie lojalny, a mając pozycję polityka niezaszufladkowanego, będzie mógł pozyskać centrolewicowy elektorat.

Materska-Sosnowska uważa też, że jego plusem jest ładna karta opozycyjna. – Ma prezydencką prezencję, jest politykiem statecznym i poważnym, co pasuje do wyobrażeń Polaków o prezydenturze – mówi.